Aankomst Esteli - Nicaragua 30-08-08

Weersverwachting: 25-30 graden, buien - onweer.

Ik ben zo juist goed aangekomen in Esteli (11h in de ochtend, 19h NL-tijd) en wilde jullie alvast één ding niet onthouden. DE WARME DOUCHE (zie foto); deze gaat op electra, al vind ik de electra en het water nogal al akelig dicht bij elkaar in de buurt komen .... !?!?

Vanmiddag een weerzien met Carold en haar familie.

Tica Bus naar Managua; 29-08-08

Vroeg opgestaan (05.30 uur), nog met het gepiep van de stoplichten voor voetgangers in de oren. Het stadsverkeer is langzaam opgang gekomen en het leven in San Jose is weer in volle gang.

Het ´inchecken´ bij de Tica bus gaat dit keer vanzelf. Tov vorige keren is er hea geautomatiseerd, waardoor het allemaal wat sneller (lijkt) te gaan .... Vorige keer ging alles nog met lijsten op papier met pen, nu is het en kwestie van paspoortnummer intikken in de computer en mijn ticket komt er zo uitrollen! Ook mijn rugzak wordt voorzien van een nummer. Ik probeer een kop koffie te scoren, al slaat in de horeca hoek de stress pas echt goed toe. Een persoon in de bediening, een magnetron die niet werkt (voor het opwarmen van water en soep), etc. Op de valreep lukt het me toch de koffie naar binnen te werken. Ik heb stoelnummer 35 en zit naast een vrouw, die komt oorspronkelijk uit Nicaragua en woont nu samen met haar moeder in San Jose (CR). We praten wat over CR en Nicaragua over het toen, nu en de toekomst, etc. Belangrijke onderwerpen, want het onderling verschil van de diverse landen (Guatemala, Honduras, El Salvador, Nicaragua, Costa Rica, Panama en Colombia) in deze regio wordt goed zichtbaar. Het lijkt CR voor de wind te gaan en plukt de vruchten van het toerisme. Nicaragua heeft echter nog een aantal jaren voor de boeg en dat zie je. Op dit moment zit ik in een intercafe in Esteli en staat er een vrouwtje, met kind op de arm, naast me te bedelen voor geld.

Enfin, de grensovergang tussen CR en Nicaragua ging ook soepel. Ik zie daar altijd weer een beetje tegenop. Dat gedoe van bus in, bus uit, tas controle, stempel hier, een paar dollar daar, etc. Ook hier was er ea veranderd. De paspoorten werden van tevoren ingenomen, zodat niet iedereen eindeloos in de rij hoeft en voor de tascontrole moet je op een visitatieknop drukken. Het lot bepaalt wat het wordt; rood is tascontrole en groen is doorlopen. Ik had ROOD! ´Oh nee´ dacht ik nog, een tas van 65 liter (20,5kg), die ze willen gaan doorzoeken !? Maar ik trof een vriendelijke beambte aan een tafeltje, die bij het zien van mijn rugzak voldoende had aan mijn handbaggage :)

De nacht doorgbracht in het hotel van de Ticabus in Managua (geheel nieuw uit 2006-2007).
De tijd (enkele uren), dat ik nu in Nicaragua ben, is de stroom zo´n 4 keer uitgevallen ...

San Jose 28-08-08

Gisteren aangekomen in San Jose. Vandaag dus een dagje San Jose, de hoofdstad van Costa Rica, morgen vertrek ik naar Managua, de hoofdstad van Nicaragua. Er moet een ticket geregeld worden voor de Tica bus (deze rijdt van Panamastad naar Guatemala) en ik moet de sleutel terug afleveren bij het hotel, waar ik vorige week heb overnacht. Ik had de sleutel in mijn broekzak laten zitten :)

De plattegrond van San Jose ken ik uit mijn hoofd! Eigenlijk voelt het hier alsof ik in Utrecht loop. Heerlijk als je in zo´n grote stad de weg kent! Ongemerkt is er toch een hoop veranderd het afgelopen jaar, februari 2007 was ik hier voor het laatst. Sommige wegen zijn voetgangerszone geworden en de stoplichten zijn voor voetgangers voorzien van een signaal. Aan het signaal kun je horen of het veilig is om over te steken. Alle stoplichten zijn voorzien van LED-verlichting!

Om in een hotelkamer te slapen zijn deze piep-signalen door de gehele stad wat minder, zeker 's nachts! Verder verschijnen er her en der nieuwe gebouwen in het straatbeeld. De weg ken ik aardig in San Jose, maar wat is er nu precies te doen? Om hier achter te komen, sla ik de Lonely Planet er nog eens op na en besluit op onderzoek uit te gaan.

Een bezoekje aan Teatro Nacional (Nationaal Theater) en het Jade Museon (Museum over de ontstaansgeschiedenis van Midden Amerika en opkomst van de eerste mens in dit gebied) staan op het programma. Onderweg koop ik nu toch maar een (jawel!) PARAPLU, want het blijft onophoudelijk regenen. Eind van de middag leg ik e-mail kontakt met Nicaragua, zodat Carold een kamer in mijn 'stam-hotel` in Esteli kan reserveren. En de prijzen? Die liggen in Nicaragua stukken lager (scheelt de helft voor een slaapplaats!) Ik blijf immers een Hollander .... :)

Ook het hotel in San Jose, waar ik verblijf, ondergaat veranderingen. Ik ben op de 4e etage gedropt, waar een muffe droge lucht van cement en mortel hangt! (Ik dacht even verlost te zijn van verbouwingsrituelen :)) Maar het hotel ondergaat een complete verandering, de 4e etage wordt gebruikt als klusetage. Voordat ik buiten ben, passeer ik eerst stapels mortel, cement en gipsplaten (Zullen ze het aan mijn gezicht gezien hebben, vraag ik me af ?? :). Overal waar ik loop laat ik witte voetstappen achter, net als thuis ...... Volgens de meneer bij de ontvangstbalie, wordt als eerste de entree onderhanden genomen.

Morgen vertrek ik om 7.30h in de ochtend met de bus naar Managua. Je moet een uur van te voren aanwezig zijn, dus 05.30 uur opstaan!

Twee dagen Montezuma

In Montezuma heb ik zo'n beetje alle Hotels gehad, uiteindelijk beland ik bij Hotel 'Casacade'; het Spaanse woord voor waterval. De kamers zijn er schitterend en wederom uitzicht recht op de Pacific. Er zitten geen ramen in het gebouw, dus de zeewind waait er heerlijk doorheen. Nog nadruppend, van de boottocht en de zoektocht in de regen naar een Hotel, val ik op het bed met de ruizende zee op de achtergrond!

Er ligt ook hier een schitterend Nationaal Park in de buurt en Isla Tortuga is een van de mooiste onbewoonde eilanden in de Pacific om te bezoeken - te snorkelen. Het eiland staat bekend om zijn hagel witte stranden en schitterende onderwaterwereld. Het nationaal Park is (om een overloop aan toeristen te voorkomen) op Maandag en Dinsdag gesloten. De afvoer van het vele rivierwater (door de regen) zorgt ervoor dat de helder blauwe zee verandert in een grote bruine modderpoel, zover je kunt kijken (een reden om ontbossing tegen te gaan, koop FSC hout !!!!). Hierdoor kan er jammer genoeg niet gedoken en gesnorkeld worden! Het dorpje Monetzuma is zo klein dat er geen geldbank in het plaatsje aanwezig is en de internet verbindingen die er zijn, zijn super traag. Ik besluit een stadje verderop te gaan kijken en wat geld op te halen bij de lokale bank en een internetcafe op te zoeken. Eind van de middag neem ik een taxi terug naar Montezuma en geniet in een hangmat, met een zak chips in de hand, van het uitzicht over de intussen bruin gekleurde zee (zie foto boven). Ik besluit het weer niet af te wachten (zodat er wel gesnorkeld kan worden), op mijn terugweg heb ik een ticket voor vervoer naar San Jose gekocht.

Morgen wordt ik bij het hotel opgehaald en ga ik direct terug naar San Jose, zodat ik de reis naar Nicaragua (Managua) kan voorbereiden.

Boottocht naar Montezuma 25-08-08

Met de herinneringen van gisteren nog vers in het geheugen, gaat de tocht vandaag naar Montezuma. Dit zat eigenlijk niet in de planning, maar voor 30 dollar kun je per boot een deel van de Pacific over steken richting Montezuma, dit leek me wel wat. Om 11h is het op HET strand verzamelen. gelukkig weet iedere taxi chauffeur HET strand te vinden waar de boot naar Montezuma vertrekt ..... Met de taxi chauffeur nog een extra rondje gemaakt en een meubelfrabriekje bezocht, men maakt hier van hout schitterende dingen!

Uiteindelijk terug naar het strand, waar het groepje wachtende intussen al wat groter is geworden. In de verte verschijnen 2 speedboten! Het zal toch niet ..... maar dus wel .... deze bootje gaan ons over de Pacific naar Montezuma brengen. Als de bootje aanmeren ontvangen we allemaal een vuilniszak waar we onze tas in kunnen stoppen, ter bescherming tegen het zeewater. Alles wordt in de bootjes (zie foto boven) gepropt en de lotgenoten klauteren aan boord .... Vervolgens zet de boot het op een scheuren, recht de golven in ..... mijn hemel! ..... het bootje vliegt 2 a 3 meter de lucht in, om met een enorme dreun op de golven neer te komen. Het geeft wel een enorme kick, zo ruig de golven in varen. De ´kapitein´ geeft nog wat meer gas. De hemel gooit wederom een paar kub water naar beneden en intussen komt het water dus inderdaad van alle kanten - zowel uit de zee, als uit de lucht. Iedereen is werkelijk tot op het ondergoed drijf en drijf nat. Het bootje zet koers richting Montezuma en baant zich een weg over de golven. Het gekrijs in het bootje is er niet minder om ..... En dan verschijnen daar aan de horizon de springende Dolfijnen! Een wedstrijdje wie het snelste kan. Een schitterende ervaring, even wordt het bootje stil gelegd maar de Dolfijnen laten zich natuurlijk niet meer zien. jammer genoeg had ik, in deze waterpartij, mijn camera niet in de aanslag. Buiten dat die beestje erg snel zwemmen. De koers wordt voortgezet en levert nog een mooie aanblik van parende zeeschildpadden op open zee. Aan elkaar vast geklemd zwemmen de reuze schildpadden rondjes.

Een uur later kom ik als een drenkeling aan op het strand van Montezuma. Alles is door en door nat, maar wel een mooie ervaring rijker. Ik pak het boeltje bij elkaar. Het regent wederom pijpenstelen ..... op zoek naar een hotel.

National Park Jaco 24-08-08

Om 6h 's ochtends zit je hier rechtovereind in je bed. Buiten de hitte gebeurt er hier van alles in alle vroegte. Hier geldt 'pluk de dag'. Na een (heerlijk ...) koude douche, een ontbijtje gescoord in een supermarkt in de buurt. Nog wat gebabbeld met de eigenaresse van het hotelletje en daar verschijnt de taximan. Niet wetende dat dit wel eens de dag van mijn leven zou kunnen gaan worden!

Het zo'n 20 min. rijden naar het park. Costa Rica is bergachtig en op dit moment overal groen, het is immers regentijd. 15 Jaar geñeden heeft de regering van CR besloten dat vrijwel ieder boom in CR nationaal beschermd is, dat er 25 meter binnen de kustlijn niet mag worden gebouwd, dat er geen investeringen worden gedaan in een legermacht, dat alle kinderen (ik geloof min. tot 14 jaar) naar school toe moeten en dat iedereen op school Engels leert. Geen onverstandige zet moet ik zeggen, want Costa Rica verdient op dit moment grof geld aan de natuur, die het te bieden heeft. Vorig jaar verklaarde een Hotel eigenaar in San Jose me, dat hij ook niet begreep waar al die toeristen vandaan kwamen. Maar het worden er met de dag meer.

Aangekomen in het Park blijkt het de dag van het Nationale Park te zijn in Costa Rica, de entree is gratis. Voor vandaag een gids geregeld, die me het ea kan laten zien van het regenwoud (en DE plekken in het park weet). Zonder gids is het ook mooi, maar zie je voornamelijk veel bomen en planten, omdat het oog van zo'n Europeaan nu eenmaal niet op een aap in een boom valt.

Om 10h start de tour, intussen melden zich 2 Fransen (Fancois en Josephine, Franser kon het niet) die ook meedoen aan de wandeling door het park. 2 Dagen geleden heeft het hier zo hard geregend dat het water 1,5m hoog heeft gestaan tussen de bomen. Dat betekent laarzen aan en ploeteren maar. Op sommige plaatsen zak je werkelijk tot aan de knieen in de blubber. De geluiden van wilde dieren is enorm. De gids vraagt ons wat we willen zien. Ik vraag of hier ook grote Ara´s (de bekende grote papegaai, die sommigen in NL in en kooitje op tafel hebben staan) zitten. De gids bevestigt, dat die beesten hier wel zitten, maar het blijft wild waar je naar op zoek gaat en die werken niet op een afstandsbediening (kortom het blijft geluk hebben) ....

We hebben een tour gehad van zo´n 3 uur, al ploeterend door de slik. De ara´s hebben we inderdaad gezien (een boom vol!) en zelfs een Toekan!, wat toch wel een zeldzaamheid genoemd mag worden! Toekans blijken zich moeilijk te laten zien, aldus de gids.

Een onvergetelijke ochtend.

Aankomst Jaco 23-08-08

De reis naar Jaco verliep voorspoedig, halverwege de tour komen we in wat dichterbevolkt gebied en worden de mensen in de bus wat onrustig. Mijn gevoel zegt dat het hier wel eens zou kunnen zijn .... Op mijn beste Spaans vraag ik of we daadwerkelijk in Jaco zijn aangekomen en dat wordt bevestigd. Na het inlveren van mijn ticket, die hoort bij mij rugzak, krijg ik ook daadwerkelijk mijn eigen rugzak weer in handen (het blijft altijd weer een gok). Maar ook deze keer liep het goed af. De 65 liter rugzak (20.5 kg schoon aan de haak) gaat op de rug en nu op zoek naar een .... (jawel) slaapplaats!

Dat viel nog niet mee. Jaco is een druk bezocht stadje, dat vooral ook vanwege het surfen wordt bezocht. Veel popie jopie gedoe om me heen. Na het dorpje te hebben doorgelopen, zie ik zo af en toe in een zijstraat de Pacific liggen. De kustlijn van CR wordt langzaam maar zeker vol gebouwen, waardoor er een heel ander beeld ontstaat dan je in eerste instantie zou verwachten. Intussen regent het nog steeds, af en toe is het droog en op gesette tijden scheurt de hemel open, om vervolgens een nieuwe lading water naar beneden te werken. Ongelofelijk wat kan het hier regenen. In Nederland was ik intussen wel klaar met DE Zomerse Buien :(, maar intussen heb ik ook hier het portie wel gehad :)

Uiteindelijk ben ik een zijweg ingeslagen, richting strand en zee. Tot nu toe, toch altijd de beste plek gebleken. Ook nu lukt het me een plekje, 50 meter van het strand te vinden, voor een acceptabele prijs. De halve wereld staat hier te koop, blijkbaar is daar goed geld aan te verdienen. Ook hier zie je hotels verrijzen, waar de Spaanse en Turkse kust niet voor onder doen, de kleine hotels/ hostels sluiten hierdoor hun deuren. Voor de geinteresseerden: de grond gaat hier voor tussen de 15 en 150 dollar de m2, afhankelijk waar je zit in het land.

Intussen loop het alweer tegen de avond en om 18h is het hier aarde donker, dus als ik de volgende dag nog wat wil ondernemen, dan moet ik het nu wel gaan regelen. Ergens op straat een taxi aangehouden en onderhandeld over de prijs om mij naar het nabij gelegen National Park te brengen de volgende dag. We komen tot een akkoord mbt de prijs, al is hier niet veel onderhandelingsruimte, en spreken om 9h de volgende dag af.

Een goed gevulde maag wil ook wat. Mijn oog valt op een echt tica tentje op de hoek van de straat, waar mijn hotelletje is gelegen. Voor zo´n 4 Euro eet ik me zowat misselijk en het was heerlijk. Een echte malse kipfilet met rijst, frietjes, gebakken banaan en een cola om de maag wat de kalmeren (Cola doet altijd weer wonderen in dit continent!) Hier kom ik vaker ... !

Voldaan val ik in mijn bed, met de ventilator boven mij op minimale snelheid want anders kun je niet slapen. Het is tussen de 25 en 30 graden, de luchtvochtigheid is hoger dan 70%. Morgen om 9h haalt die taximan me op .......

Quepos - Mangrove Tour - 23-08-08

Vandaag vroeg uit de veren! Om 7 uur opgehaald bij het hotel voor een Mangrove tour. De tour begint met heerlijke ananas, papaya en bananen. De lekkerste ananas eet je in Costa Rica, dat blijkt écht zo te zijn. In het vliegtuig (vlucht Miami - San Jose) een man uit Maimi ontmoet, die werkt voor Fresh Harvest en zo de ananassen voor de C1000 levert (jawel!). Na zijn vraag positief te hebben beantwoord of die Nederlanders écht zoveel fietsen, vertelde hij me dat het Centrale deel van CR een uitstekend klimaat heeft voor het produceren van ananassen. Het seizoen is erg belangrijk en bepaalt mede de kwailteit van de ananas. Na deze gezonde start van de dag, per boot een stukje schitterende natuur bezocht, waar de orkaan ' El Nino' (1997) duidelijke sporen heeft nagelaten.

Vanaf de Oceaan (Pacific) vaar je zo de mangrove bossen binnen (voor 1997 was dit niet het geval). De kracht van de oceaan heeft (tijdens de orkaan El Nino) het land tussen de mangrove bossen weggeslagen, waardoor er direct zicht is ontstaan op de oceaan (zie foto boven). Wederom veel wild gezien; de apen vliegen je hier om de oren, maar dit geldt ook voor de kaaymannen, slangen, vissen en vogels.

Afgesloten met een echt 'tica' (lees: Costaricaans) ontbijt; bruine bonen, rijst, gebakken banaan en tortilla. Heerlijk!

Bij terugkomst regent het pijpenstelen en dat is op dit moment nog steeds zo .....'s Middags toch maar de bus naar het stadje Jaco genomen, ligt iets Noordelijker tov Quepos. Hier een hotel en een internetcafe gezocht, om mijn site te up-daten.

Quepos - National Park Manuel Antonio - 22-08-08

Een klein family hotelletje gevonden in Quepos, met een heerlijk koude douche :-) De family is erg behulpzaam en wijst me graag de weg. ´s Ochtends eerst een heerlijke kop Costaricaanse cappuccino gedronken met een écht Tica ontbijt (rijst, bruine bonen en een tortialla).

Bezoek aan National Park 'Manuel Antonio'; je struikelt hier werkelijk over de wilde dieren. Apen, slangen, kikkers, vogels, kaaymannen, leguanen en .... mensen. Je kunt in het park heerlijk wandelen en kent machtig mooie stranden (de welbekende Bounty Stranden :-)) Nog even een klim naar de waterval gemaakt in het regenwoud en daar bleek ik de enige te zijn ;-) Wederom een schitterende ervaring.

Er wordt volop gebouwd (aan de toekomst), het effect van zoveeeeel mensen op een klein stukje natuur wordt dan ook goed zichtbaar. Intussen verrijzen er hotels op uit de regenwouden van wel 20 etages of meer ......

West Kust - Pacific - Costa Rica - 21-08-08

Vandaag (donderdag 21 augustus) met de bus naar de West Kust van Costa Rica gereisd. Het is regentijd (t/m Oktober) en hierdoor zijn er minder toeristen dan in de periode November - April. Altijd en overal een bed beschikbaar ... :)

Na een busrit van 3,5 uur ben ik aangekomen in Quepos; nabij National Park `Manuel Antonio`. Dit stukje national Park (beschermd gebied) is het kleinste en meest bekende park van Costa Rica. Het park wordt overscpoeld door toeristen, maar het blijkt de moeite waard te zijn om gezien te hebben.

Quepos is een stadje midden in het Regenwoud en met uitzicht over de Pacific (Dit is dus de West kust van Costa Rica, je kunt oneindig ver turen over de wereld zee).

Costa Rica is èèn van de weinige landen ter wereld, waar de begroeiing van het regewoud doorloopt tot in de branding van de zee. Toen ik hier voor de eerste keer kwam kon ik het niet geloven, dat je vanuit een bos (waar de apen, papegaaien en toecans over je heen slingeren/ vliegen) zo de branding van de zee in kunt lopen!

Aankomst San Jose 20-08-08/ 21-08-08

20-08-08/ 21-08-08
Op 20 augustus om 22.15h ben ik (met een vertraging van 2 uur) aangekomen in San Jose. Na een reis van 20 uur (deur tot deur), heerlijk geslapen en vanochtend van een ontbijt genoten in de zon van Costa Rica. Een hotel waar je kunt ontbijten met uitzicht op de straten van San Jose, genoeg te beleven dus!

In de ochtend even inlezen met de behulp van de Lonely Planet en informeren wat de mogelijkheden zijn met betrekking tot vervoer naar de Pacific, Caribien, Panama en Nicaragua. Na wat overleg wordt het als eerste een bezoek aan de Pacific - De West kust van Costa Rica. Daar ben ik vorig jaar ook geweest en met een gids ´s nachts het strand op geweest (Playa Blanco), om te zien hoe zeeschildpadden hun nesten maken. De moeite waard dus ...

Ben benieuwd wat het me gaat brengen .....