Nederland - Utrecht 15-10-08

Intussen ben ik in Nederland aangekomen en probeer weer 'in het ritme' te komen. Midden Amerika kent 8 uur tijdsverschil met Nederland, dus de dag is nacht en de nacht is dag. De ene keer gaat deze overstap makkelijker dan de andere keer. Vanacht om 5 uur zat ik aan een kop thee, dus het wil nog niet helemaal lukken ;)



De tas heb ik weten uit te pakken, de was heb ik dit keer zelf gedaan :( en de souveniers staan als stille getuigen uitgestald op de tafel in de woonkamer ... Zwijgend zit ik voor me uit te staren. De bedelende mensen heb ik achter me gelaten en het zwervende plastic vaarwel gezegd. Ik beschikte over de middelen om, in minder dan 20 uur, naar de andere kant van de wereld te komen. Middelen waarvan de gemiddelde Latino geen benul heeft hoe het functioneert en hun voorstellingsvermogen te buiten gaat. Op weg naar een wereld, waar (naar men zegt) een 'crisis' heerst van geld (dat naar het nú blijkt grotendeels nooit heeft bestaan (?!)). Op weg naar een wereld, waar je een 'milieu vriendelijke promotiesticker' op je deur kunt plakken, indien je 100% atoomenergie gebruikt (?!). Op weg naar een wereld, waar het merendeel van de inwoners 's ochtends de wekker zet, om hun auto vervolgens aan te sluiten in een heeeele lange rij met andere wachtende auto's (?!). Op weg naar een wereld, waar niemand meer vreemd op lijkt te kijken van het stelen van een fiets en waar je via internet een melding van het feit kunt doen, zodat je enkele weken later gratis (indien verzekerd) een nieuwe fiets 'ter jat' kunt aanbieden ?! Op weg naar een wereld, waar een groot deel van (de werkende mens) 's avonds, in hetzelfde park (?!), rondjes achter elkaar aanrent. Op weg naar een wereld waar, in één van grootste steden van Nederland, je hond gewoon op de stoep (voor de deur van de buren) mag poepen (?!).



Tja, over 'struisvogelpolitiek' gesproken ..... (zie eerder bericht)

Costa Rica San Jose - USA Miami - Nederland Amsterdam 14 & 15-10-08

Op weg naar het vliegveld in San Jose, vervolgens een tussenlanding in Miami (met een VRESELIJKE DOUANE procedure) en eindbestemming Amsterdam!

In Miami is wederom iedere huidplooi goedgekeurd en mocht ik na een persoonlijke (1 op 1) fouillatie in het vliegtuig naar Amsterdam stappen. Daar ben ik woensdag 15 oktober om 10.20 uur 's ochtends geland op Schiphol.

Bedankt voor het bezoeken van mijn site en het geven van de leuke reacties!

Nogmaals wil ik de mensen bedanken, die zich tijdens mijn verblijf in Midden Amerika, "uit de naad hebben gewerkt" om deze site te bewerken, te vertalen en continue in de lucht te houden!

Binnenkort meer op: http://www.showyourworld.eu/ :)

Costa Rica - San Jose 12 & 13-10-08

Intussen ben ik aangekomen in San Jose (hoofdstad CR). De terugreis met de Ticabus ging voorspoedig. De procedure was wederom anders als alle andere keren ervoor! (pfff) De grensovergang Nicaragua - Costa Rica is langzaam maar zeker veranderd in één grote modderpoel. Er ligt één asfaltweg van land naar land, maar hier wordt geen onderhoud aan gepleegd en de overgang bestaat dan ook uit hoofdzakelijk uit gaten in de weg gevuld met water ...... Verder heeft ook Midden Amerika (helaas) kennis gemaakt met het ´plastic´ tijdperk en alles wat je koopt wordt in een plasticzakje gedaan (ook een flesje/ blikje cola). Bij drinken krijg je standaard een plastic rietje cadeau. In Midden Amerika is eten op straat (halen) heel gewoon. Het eten dat je koopt, wordt verpakt in ....... (jawel) plastic, of tegenwoordig in piepschuim bakjes (zodat het eten langer warm blijft). Het begint te komen in CR en Panama, om het vuilnis in een prullenbak te deponeren. Maar je kunt eigenlijk wel stellen, dat de huidige Latino hier niet mee is opgegroeid. Dus vuilnis gooi je op de grond, je kunt je wellicht voorstellen hoe zo´n grensovergang er uit moet zien (als iedereen zijn vuilnis op de grond gooit!). In Costa Rica en Panama zie je laatste jaren schoonmaakacties, om het vuil de baas te blijven en de toerist zo tevreden te stellen. De straten van Midden Amerika zijn niet schoon te noemen. Intussen vraagt de gemeente van Managua zich af, waar men het geld vandaan moet halen om het oppervlakte water schoon te maken. Openbare waterpartijen in de hoofdstad drijven vol met plastic en afval. Een duidelijk voorbeeld van ´kip - ei verhaal´ of struisvogel politiek; men struikelt over vuil en begint met opruimen, maar men steekt geen energie in het verhelpen van de oorzaak .... (het deponeren van vuil in het openbaar).

Vandaag was het de laatste aankopen doen en de tas nogmaals opnieuw inpakken. Het was een ´race´ tegen de klok. Intussen bouw je tóch een heel netwerk aan mensen op en die moeten natuurlijk allemaal gedag gezegd worden. Kerstliedjes kan ik niet meer horen, want de kerstverkoop is hier intussen in VOLLE gang en daar hoort natuurlijk kerstmuziek bij (het is begin Oktober!). Vanmiddag een detaillist bezocht, die veel weg had van een HEMA maar dan in Costa Rica :) Prijzen in de winkel zijn vrijwel gelijk aan die in Europa maar dan in Dollars, voor mij als Europeaan dus wel iets goedkoper, maar voor een Tica moet het onbetaalbaar zijn! Een pak A4 papier kost 5 dollar! Speelgoed voor kinderen (lego, barbie, etc) heeft dezelfde prijs als in Nederland. Vanmiddag een houten handgemaakte stoel gekocht (voor thuis ;)), ik had de stoel eind augustus al gezien en toen gereserveerd. In deze enkele weken was de stoel 50% in prijs gestegen! De mevrouw van de verkoop verklaarde de prijzen te hebben verhoogd, omdat alles tóch wel erg duur wordt ;) De man achter de balie in het hotel verklaarde gisteren dat het minder druk is dan voorheen, maar dat de toerist zich naar andere leukere plaatsen in CR begeeft. Ik denk dat dit laatste niet het geval is en dat Midden Amerika kennis maakt met een terugloop in het toerisme. Ik vraag me af of de economie van CR sterk genoeg is om dit op te kunnen vangen. Het boekje ´aan het einde van de regenboog in CR´ vertelt het wel en wee van CR in de jaren ´80. De toekomst van CR was toen niet bijzonder rooskleurig te noemen en men ´keek op´ naar Nicaragua, dat overeind werd gehouden door subsidies vanuit Nederland (!). De grenszone tussen Nicaragua en CR was toen absoluut verboden gebied. Intussen is de situatie omgekeerd en heeft CR zich in een tijd van 20 á 30 jaar uit een diep dal weten te werken. Deels het gevolg van politiek bestuur, maar zeker ook ´het pakken van het moment´ en profiteren van tegenslag in omringende landen destijds. Tóch is de economie van Panama sterker, dan die van CR (vlg CR is dit niet zo ;)) en ik ben benieuwd, gezien de geschiedenis van CR, waar Nicaragua over 20 jaar staat. Want het blijkt maar weer, een balletje kan raar rollen ....

Nicaragua - Corn Iland (Isla de Maiz) 10 & 11-10-08

Een groet vanaf ´Corn Iland´ of ook wel ´Isla de Maiz´; het Nicaraguaanse eiland, dat op TV is geweest, waar een stel uit Nederland een hotel is begonnen. ¨Tijd om eens een kijkje te gaan nemen ;)¨ Het eiland is alleen per boot of vliegtuig te bereiken. In 1998 ben ik per boot naar het eiland gereisd, maar dit was niet écht voor herhaling vatbaar. Destijds ben ik ook terug gevlogen, omdat de boottocht mij nogal zeeziek maakte. Een niet zeewaardig diesel-bootje gaat de volle zee op en doet er meer dan een halve dag over om het eiland te bereiken. Vandaar de keuze voor het vliegtuig.

Het aantal hotels en huisjes op het eiland is uitgebreid. Verder viel op dat het eiland een asfaltweg rondom heeft gekregen. De eerste helft van de weg is zo´n 6 jaar geleden aangelegd en de 2e helft is zo´n 3 jaar geleden afgerond. Vorig jaar in deze periode wisten veel toeristen het eiland te vinden. Nu klaagt een taxi chauffeur, waar die verdraaide toeristen tóch blijven. Het eerste taxibedrijfje blijket al over de kop te zijn gegaan, ivm gebrek aan inkomsten. Er wordt hier ´Mosqito´gesproken (mengeling van Engels en Spaans, dat op z´n Amerikaans wordt weggekauwd), kortom niet te volgen. Een schitterend mooi eiland, om een paar dagen te verblijven, maar dan heb je het ook wel weer gezien. Op zich logisch, dat het toerisme hier op zich laat wachten. Het eiland is immers moeilijk bereikbaar en ivm de hoge brandstofprijzen ben je een hoop geld kwijt, voordat je het eiland uberhaupt hebt bereikt. De prijzen op het eiland vind ik aan de hoge kant, zeker voor een land als Nicaragua zijn de prijzen hoog te noemen.

Het was heerlijk om het eiland na 10 jaar weer te bezoeken en even weg te zijn van alle drukte van de stad en de beslommeringen van het reizen achter me te laten. Voor een nacht ben ik neergestreken in (jawel! :)) ´Hotel Beach View´; dus wederom uitzicht op VOLLE zee! Je wordt hier gewekt door het slaan van de golven en het krijsen van vogels in de lucht. ´s Ochtends heb ik geprobeerd het eiland rond te lopen over het strand (dat leverde een nog iets bruinere tint op ;)) en ´s middags om 15h zat ik terug in het vliegtuig naar Managua, om vervolgens de Ticabus naar San Jose (CR) te nemen. Even zat ik met het zweet in de handen in het vliegtuig. Nog maar net opgestegen, had ik het gevoel dat vliegtuig aan het dalen was, op zich vreemd want het is een vlucht van zo´n 5 kwartier naar Managua. Maar jawel, het toestel ging tóch écht landen en zette voet aan de grond in ´Bluefields´; de toeristische kuststreek van Nicaragua!!! ¨Ik zit toch niet in een verkeerd toestel?¨ dacht ik even en begon allerlei senarios te bedenken, om op een andere manier zo snel mogelijk in Managua te kunnen komen. Maar gelukkig bleek het om een transfervlucht te gaan ...... (pfff).

Bij aankomst op het Internationale vliegveld van Nicaragua nog een kleine druk op een taxichauffeur uit moeten oefenen, om me tóch écht op de gevraagde lokatie af te zetten (Ticahotel). Want hij wist natuuuurlijk veeeeel betere plekjes ......... Maar uiteindelijk tóch in het Ticahotel beland en overnacht. Om 6h zondagochtend zat ik in de bus met eindbestemming: San Jose, daar wacht intussen mijn vliegtuig. Dinsdagmiddag (lokale tijd) vlieg ik volgens plan terug naar Nederland.

Nicaragua - Chinandega 8 & 9-10-08

Vandaag vanuit Esteli via Leon naar Chinadega gereisd. De weg tussen Esteli en Leon is bar slecht, deze weg was al slecht in 1997 en sindsdien is er géén onderhoud gepleegd. Je kunt je wellicht voorstellen, dat de regetijd geen goed doet aan de berijdbaarheid van deze weg. Ik heb er uiteindelijk zo´n 7,5 uur over gedaan, om Chinandega te bereiken en kwam in het donker bij de familie Grootjen - Pastora aan.

Maar de ontvangst was wederom SUPER in Chinandega! Zoals verteld (zie eerder bericht) is de familie Grootjen definitief naar Nicaragua verhuisd. De container met meubelen uit NL was intussen aangekomen en dus ook de BANK! En dat was dus ff heerlijk neerploffen in zo´n Nederlands bankstel, na weken te hebben rondgelopen met 20 kilo op je rug! Rob en Alica hebben me uitgenodigd om een hapje te gaan eten in een restaurantje in de buurt. En na de heerlijke kip en een biertje was het reisleed al weer snel vergeten ;)

De volgende dag samen met Rob nog het ea uit de container gehaald, een ticket gekocht voor de busreis naar San Jose en vervolgens een bezoekje gebracht aan het havenplaatsje ´Corinto´ nabij Chinandega. Rob heeft in Corinto destijds Alicia leren kennen, dus dat was oude verhalen ophalen, onder het genot van een aantal biertjes op het strand van Corinto met uitzicht op zee :) ´s Avonds (na een zoektocht en prijsvergelijk op Internet) heb ik besloten de volgende dag niet naar San Jose, maar naar Corn Iland in Nicaragua te vliegen! Echt TOP dat de familie Grootjen de volgende ochtend om 04.30 uur (!!!) is opgestaan, zodat ik tijdig mijn busticket kon inruilen en mijn geld retour kreeg en ´s middags in het vliegtuig naar Corn Iland zat!

Iedereen in Chinadega heel erg bedankt voor de gastvrijheid en Robert succes met de eerste Spaanse examens volgende week ... ;)

Nicaragua - Esteli 04-10 t/m 07-10-2008

Op zaterdag kom ik aan in Esteli, vervolgens zal ik een bezoekje brengen aan Chinandega in Nicaragua. Het rondje ´afscheid nemen´ is begonnen, over een week zit ik in het vliegtuig op weg naar Nederland. Ik ben nog steeds erg beroerd/ verkouden, veroorzaakt door die verdraaide bus! Het weer/ klimaat is veranderd. Het is meer gaan regen en de temperatuur is lager (20 graden). Ik heb het koud en loop met een winterblouse aan (lange mouwen).

Sommige dorpjes in de bergen, rondom Esteli, worden geevacueerd, omdat de omstandigheden (veroorzaakt door de hevige regenval) het niet langer toe laten er voorlopig te wonen/ verblijven.

Costa Rica - Nicaragua / San Jose - Managua 03-10-08

Eenmaal aangekomen in San Jose, de hoofdstad van CR, ben ik met de taxi direct naar de standplaats van de Ticabus gegaan. En heb een kaartje voor Nicaragua (Managua) voor de volgende dag (03 oktober) gekocht. De bus vertrok om 7.30 uur en dient dan rond 16h aan te komen in Managua. De laatste jaren is het passeren van de grensovergangen in Midden Amerika veel verbeterd, maar er blijft een kans bestaan dat het óók nog wel eens anders loopt. En ja, tot nu toe ging het passeren van de grenzen eigenlijk heel voorspoedig.

Eenmaal aangekomen bij de grens Costa Rica - Nicaragua, die ik zo´n maand geleden dus ook al gepasseerd was, werd al snel duidelijk dat het dikke ´chaos´ was. Lange rijen met vrachtwagens en een massa van mensen en baggage. De chaufeur van de Tica bus adviseerde de passagiers om lopend de grens over te gaan, dit zou sneller gaan omdat we zo langs de rij met vrachtwagens konden lopen en alvast een stempel konden regelen. In de tussentijd kon hij de Ticabus de grens over rijden. Zo gezegd zo gedaan. Na een ´uurtje´ had iedereen de ´exit´ stempel in het paspoort staan en konden we plaats nemen in de bus, die intussen het grenshuisje van CR was gepasseerd. Nu zouden we doorrijden naar het grenshuisje van Nicaragua; daar een stempel en tascontrole krijgen en dan konden we koersen richting Managua. Zo ging het immers altijd ......

Onze paspoorten worden verzameld/ ingenomen, zodat collectief kan worden gestempeld (en niet iederen apart in de rij hoeft om Nicaragua binnen te gaan). De bus rijdt richting Nicaragua en de slagboom is ..... gesloten. Op dit moment is het 11.30 uur en de bus wordt omgeleid naar een afgezet gedeelte van het douane gebied. Daar staat een andere Tica bus opgesteld, alle passagiers zitten naast de bus en de baggage ligt op de grond, de luiken van de bus staan open. Er loopt voldoende politie rond om een gevangenis in NL mee te kunnen beveiligen. De bus chauffeurs (zoals je weet, altijd min. 2 man personeel op één bus :)) stappen uit en doen een poging een vriendschappelijk gesprek met het opperhoofd van de politiemacht aan te gaan. Het wordt al snel duidelijk en het is aan de gezichten van de politiemensen af te lezen dat deze ´tactiek´ niet zal gaan lukken ..... Intussen blijft het ´onrustig´ rondom de andere bus, er komen enkele politiemachten bij en er verdwijnen enkele leden van het korps. Her en der zie ik iemand met schroevedraaiers rondlopen, etc. De tijd verstrijkt en voor je het weet zit je een uur in een bus, waarin de airco op volle toeren draait. Gelukkig had ik en zitplaats RECHT ONDER de ventilatieroosters en voelde me intussen een ´bevroren pinquin op het droge´. Meerdere passagiers zetten het op een klagen en probeerden de glazen veiligheidsdeur, tussen de chauffeur en de passagiers, te openen. Deze actie werd door het opperhoofd der politie de kop ingedrukt en er werd verzocht rustig te blijven en ons niet met de zaak te bemoeien. Die Nederlander kon het natuurlijk niet laten tóch nog ff te vragen of de airco uit kon (Ik durf het bijna niet te vragen, maar ehhh ...... :)) En tja, als je het koud hebt dan zet je gewoon de ramen open was het antwoord. Langzaam maar zeker gingen de gezichten van de chauffeurs van de Tica bus iets minder vrolijk staan. Lang verhaal kort, na 2 uur werd besloten dat ook onze bus LEEG moest! De passagiers van de andere bus waren intussen inclusief baggage (te voet) vertrokken. De baggageluiken gingen open en stuk voor stuk werden de tassen uit het ruim op de parkeerplaats gelegd.

Een politieman liep in de bus van achter naar voor en verzocht de passagiers bij hun tas op de parkeerplaats te gaan staan. Stuk voor stuk werden de tassen geopend, dus ook mijn rugzak van 20.5kg. Na het opnieuw inpakken van je tas, konden we vervolgens te voet naar de Nicaraguaanse douanepost lopen, want de bus werd in beslag genomen voor "nader onderzoek". Intussen was het 13h geweest en werd mij duidelijk dat het wel eens een heeeele lange dag kon gaan worden. Daar stond ik met alle andere passagiers op een rijtje op een stuk "niemandsgebied" (ZONDER paspoort) te wachten op wat komen ging. Via via kwam ik erachter dat in de andere Ticabus drugs was gevonden (op een verborgen plek in de bus!). Dit veroorzaakte wat comotie; want je reist met een Ticabus, om verzekerd te zijn van veiligheid en hoe kan het dat er drugs verborgen zit in een bus van een maatschappij als de "Ticabus" ??? Tja, en dan ga je op zoek naar eten (de laatste maaltijd (ontbijt) was om 06.00h in het hotel geweest) en een wc. Wie gaat er op je rugzak letten op het moment dat jij naar de wc bent, etc.

De chauffeurs van de Ticabus druipen af, want zij hebben ook geen antwoord op het mogelijke vervolg. ´Onze´ bus wordt nader onderzocht en daar is het wachten op! De passagiers van de andere bus worden intussen opgehaald met een transferbus, om de reis voort te kunnen zetten. En dan is het wachten ..... en wachten ... en wachten .....en wachten. Er is geen optie om te voet de grens over te lopen en aan de andere kant een lokale bus te nemen, omdat ik nog altijd niet mijn paspoort terug heb. In de groep met passagiers zitten ook baby´s en kleine kinderen. Je kunt je voorstellen dat het na 7 uur wachten, in de open lucht, een lastige zaak is om hen stil te houden. Rond 17.30h wordt het donker en intussen is me duidelijk dat we inderdaad wachten op het vrijgeven van de bus. Rond 20.00h ontvangen we het bericht dat de bus mag rijden! zo´n 100 meter verder is de Douane van Nicaragua, waar het spectakel wederom opnieuw begint (uit de bus, tas controle, paspoort ophalen, buscontrole, etc.). Wederom de visitatieklok mbt de tascontrole (zie eerder bericht) en ook dit keer had ik ROOD! Dus wederom tas openen, inspectie, verklaren wat er in de diverse plastic tasjes zit en tas opnieuw inpakken ..... :(

Rond 21.30 uur is het dan zover en kan de bus koers zetten richting Managua. Daar komen we na middernacht aan. Ik heb een behoorlijke verkoudheid opgelopen (neus zit dicht en flink hoesten). Ik boek een kamer in het ticahotel. Bij de receptie, opzoek naar het ´doordrukvelltje´ van mijn busticket (want dat heb je écht nodig voor het krijgen van een kamer (pffff)). En dat er wellicht nog passagiers waren, die zouden willen eten? Daaraan had even niemand gedacht ..... ;)