Een groet vanaf ´Corn Iland´ of ook wel ´Isla de Maiz´; het Nicaraguaanse eiland, dat op TV is geweest, waar een stel uit Nederland een hotel is begonnen. ¨Tijd om eens een kijkje te gaan nemen ;)¨ Het eiland is alleen per boot of vliegtuig te bereiken. In 1998 ben ik per boot naar het eiland gereisd, maar dit was niet écht voor herhaling vatbaar. Destijds ben ik ook terug gevlogen, omdat de boottocht mij nogal zeeziek maakte. Een niet zeewaardig diesel-bootje gaat de volle zee op en doet er meer dan een halve dag over om het eiland te bereiken. Vandaar de keuze voor het vliegtuig.Het aantal hotels en huisjes op het eiland is uitgebreid. Verder viel op dat het eiland een asfaltweg rondom heeft gekregen. De eerste helft van de weg is zo´n 6 jaar geleden aangelegd en de 2e helft is zo´n 3 jaar geleden afgerond. Vorig jaar in deze periode wisten veel toeristen het eiland te vinden. Nu klaagt een taxi chauffeur, waar die verdraaide toeristen tóch blijven. Het eerste taxibedrijfje blijket al over de kop te zijn gegaan, ivm gebrek aan inkomsten. Er wordt hier ´Mosqito´gesproken (mengeling van Engels en Spaans, dat op z´n Amerikaans wordt weggekauwd), kortom niet te volgen. Een schitterend mooi eiland, om een paar dagen te verblijven, maar dan heb je het ook wel weer gezien. Op zich logisch, dat het toerisme hier op zich laat wachten. Het eiland is immers moeilijk bereikbaar en ivm de hoge brandstofprijzen ben je een hoop geld kwijt, voordat je het eiland uberhaupt hebt bereikt. De prijzen op het eiland vind ik aan de hoge kant, zeker voor een land als Nicaragua zijn de prijzen hoog te noemen.
Het was heerlijk om het eiland na 10 jaar weer te bezoeken en even weg te zijn van alle drukte van de stad en de beslommeringen van het reizen achter me te laten. Voor een nacht ben ik neergestreken in (jawel! :)) ´Hotel Beach View´; dus wederom uitzicht op VOLLE zee! Je wordt hier gewekt door het slaan van de golven en het krijsen van vogels in de lucht. ´s Ochtends heb ik geprobeerd het eiland rond te lopen over het strand (dat leverde een nog iets bruinere tint op ;)) en ´s middags om 15h zat ik terug in het vliegtuig naar Managua, om vervolgens de Ticabus naar San Jose (CR) te nemen. Even zat ik met het zweet in de handen in het vliegtuig. Nog maar net opgestegen, had ik het gevoel dat vliegtuig aan het dalen was, op zich vreemd want het is een vlucht van zo´n 5 kwartier naar Managua. Maar jawel, het toestel ging tóch écht landen en zette voet aan de grond in ´Bluefields´; de toeristische kuststreek van Nicaragua!!! ¨Ik zit toch niet in een verkeerd toestel?¨ dacht ik even en begon allerlei senarios te bedenken, om op een andere manier zo snel mogelijk in Managua te kunnen komen. Maar gelukkig bleek het om een transfervlucht te gaan ...... (pfff).
Bij aankomst op het Internationale vliegveld van Nicaragua nog een kleine druk op een taxichauffeur uit moeten oefenen, om me tóch écht op de gevraagde lokatie af te zetten (Ticahotel). Want hij wist natuuuurlijk veeeeel betere plekjes ......... Maar uiteindelijk tóch in het Ticahotel beland en overnacht. Om 6h zondagochtend zat ik in de bus met eindbestemming: San Jose, daar wacht intussen mijn vliegtuig. Dinsdagmiddag (lokale tijd) vlieg ik volgens plan terug naar Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten