Costa Rica - Cahuita 29-09-08 t/m 02-10-08

DE REIZIGER HAD PAUZE!

Even bijkomen van het reizen per bus en het zoeken naar hotels! Van de afgelopen 48 uur heb ik zo´n 20 uur in een bus doorgebracht. De luchtvochtigheid is op dit moment (gemeten en naar beneden afgerond) 95%. Dus even een time-out. Ik ben in Cahuita, de Caribien van Costa Rica, zo´n 4 uur rijden met de bus vanaf San Jose (de hoofdstad van CR). Uitzicht op de zee en biertje in de hand :)

Uiteindelijk zou ik hier maar een paar dagen blijven, om vervolgen via San Jose terug te reizen naar Managua. Maar ja, zoals al eerder aangegeven; hier valt niet te plannen! Het hotel in Cahuita is een vaste standplaats voor me. Al liggend in een hangmat vertelde de eigenaar van het hotel over de souveniers (handicraft) waar dit gebied om bekend staat. En tja, iemand die ´verslaafd´ is aan souveniers moet zo´n dorpje dan tóch bezocht hebben? Ik zou de volgende dag de bus vroeg nemen naar het dorpje, waar de handgemaakte producten te zien zouden zijn, zodat ik ´tijdig´ de bus naar San Jose zou halen. De avond ervoor alvast de kamer betaald en de tas ingepakt, zodat ik direct de bus naared hoofdstad San Jose kon halen. Lees: KON halen. De souveniers in het dorpje bleken een ´misser´; ´laag zeizoen´ dus geen productie :( De weg erheen van 20km, bleek in niet minder dan 1,5 uur af te leggen en eenmaal terug in Cahuita zat er niets anders op om wederom een kamer te boeken in het hotel! De bus naar San Jose had ik dus de volgende ochtend!

Costa Rica - San Jose 28-09-08

Ik ben uiteindelijk weer voor een nachtje in San Jose beland. Dit keer ben ik niet met de Tica-bus maar met ´Tracopa´ - Transfer Costa Rica Panama - naar San Jose gekomen. Een lijndienst direct van San Vito -Zuid CR- naar San Jose. Een rit van zo´n 7,5 uur met de bus. Echter een directe lijndienst kan ook als lokaal transport dienen, ben ik nu achter. Onderweg worden her en der passanten opgepikt, die staand in het gangpad, een eindje de berg mee af rijden. En tja, er passen heel wat mensen in een gangpad van een bus. Zelf had ik vooraf geen ticket gekocht, omdat ik eigenlijk een dag in het Nationaal Park wilde zijn. Uiteindelijk tóch besloten mijn reis voort te zetten en het park te laten voor wat het is. Om 7 uur ´s ochtends stond ik op de stoep van de busterminal, maar de bus van 7.30h zat al vol! De man achter het loket adviseerde mij om te wachten tot 7.30h, er passen immers altijd wel wat meer mensen in een bus! En niet altijd iedereen, met een gekocht kaartje, komt opdagen. En dat was dus ook zo. Uiteindelijk had ik een plekje in de bus naar San Jose.

Het taxi drama -zie eerder bericht- leek zich even te herhalen. Maar na het vorige incident, probeer ik scherp te zijn op een taxi chauffeur, zo ook op deze man. Ik kon hem niet ´ontlopen´, al probeerde ik het wel. Uiteindelijk heb ik duidelijk aangegeven, waar ik in San Jose heen wilde en dat ik in dat hotel had gereserveerd. Oke, zei de man dan breng ik je naar Hotel ´X´ !!!! Intussen liep ik door en zei tegen de man dat ik gereserveerd had in een ander hotel en niet in het hotel dat hij voorstelde. De man zei, dat mensen die gereserveerd hadden, maar een andere taxi moesten nemen. Zo gezegd zo gedaan en ik ben keurig afgezet bij het gewenste Hotel en er is zelfs afgerekend met de taxi-meter!

Gisteren in de ´Wilson Tuinen´ -Zie bericht van gisteren- ben ik met de jongen van de kaartverkoop in dezelfde taxi terug gereden naar ´San Vito´. Hij woont in San Vito, zijn vader is Panamees en zijn moeder Tico. Ik vertelde hem, dat ik in Panama was geweest en meerdere keren in CR, maar dat er voor mijn gevoel tóch dingen aan het veranderen zijn in Midden Amerika. Als voorbeeld gaf ik de prijs, die we voor de taxi moesten betalen. De terugweg met 2 personen was goedkoper, dan de weg erheen voor slechts 1 persoon -ik zelf. Hij bevestigde deze ontwikkeling. Als voorbeeld gaf hij het gebruik van Engels en Spaans door elkaar heen en het hanteren van vooraf vast gestelde opgedreven prijzen. Ik gebruik een LonelyPlanet van Nov. 2007, maar vrijwel alle genoemde prijzen zijn op dit moment -zowel in Nicaragua, CR en Panama- VERDUBBELD. Op deze manier kan een toerist op een verkeerd spoor worden gezet, er worden immers twee talen door elkaar gebruikt. Stelt een toerist een vraag in het Engels, dan wordt er door de lokale mensen geantwoord in het Spaans en andersom. Kortom, de toerist zal nimmer begrepen willen worden en uiteindelijk worden de -te hoge- prijzen gehanteerd, die vooraf onderling zijn vastgesteld.

Mbt de toekomst heb ik hier zo mijn twijfels over. Bijv. het meerendeel van de hotels beweert -warm-water te hebben en vraagt hier een meerprijs voor. Maar eenmaal geboekt is er uberhaupt GEEN water. Hetzelfde geldt voor het gebruik van internet, telefoon, etc. ´Ach´, zei de jongen van de kaartverkoop, dan is er altijd wel weer een andere groep mensen op de wereld, die naar Midden Amerika komen. Sinds kort bezoeken veel Chinezen Midden Amerika, zij kopen alles wat los en vast zit en kijken niet naar wat het kost.

En zo gaat het hier, men leeft voor vandaag en niet ...... voor morgen, laat staan voor de toekomst!

Costa Rica - San Vito 27-09-08

Vandaag de oversteek gewaagd terug naar Costa Rica. Uiteindelijk was het reisdoel San Vito, dit ligt zuidelijk van Costa Rica tegen de grens met Panama aan. Het was nog een heel tour uit te vinden hoe de reis precies zou moeten gaan verlopen. San Vito kent een kleine grensovergang in de bergen, maar na wat Panamezen te hebben gesproken, werd mij niet duidelijk of deze overgang wel officieel was. Uiteindelijk toch voor de gebruikelijke overgang gekozen, die bekend staat als ´Chaos´ of te wel een van de meest gevreesde grensovergangen in Midden Amerika. ´Een mens lijdt het meest van hetgeen men vreest´, want het viel al met al reuze mee. Ik had de bus naar San Jose genomen, zodat ik er zeker van zou zijn goed de grens over te komen. De baggage is volledig besnuffeld door een hond, want de controle op smokkel van drugs is in Midden Amerika enorm.

Onderweg ben ik in het plaatsje ´Neily´(in CR) uitgestapt en overgestapt op een bus naar San Vito. Het laatste stuk is een tocht van enkele kilometers, maar duurt tóch nog twee uur! De gehele tocht gaat in de 2e versnelling, langzaam de berg op! In een bus van max. 50 personen kunnen er wel 150 :), ben ik intussen achter. Vanwege de hoge brandstof prijzen zijn enkele busdiensten geschrapt, dus als er een bus gaat dan zit deze ook ´stampvol´. San Vito ligt centraal tov Nationaal Park ´Amistad´ en ´De Wilson Botanische Tuinen´ (met de 2e grootste palmboom collectie ter wereld!). Gelukkig had ik een deel van het Nationaal Park ´Amistad´ in Panama bezocht, want de regentijd gooit ´roet in het eten´. Naar het blijkt is het moelijk om dit enorme park te bereiken, daar heb je een 4x4 taxi voor nodig (en daar heb ik intussen ervaring mee :) Zie eerder bericht Cerro Punta). Na aankomst in San Vito heb ik direct een taxi naar de wereldbekende Botanische tuinen genomen en uitgezocht wanneer de bus naar San Jose hier vertrekt. Verder staat Costa Rica in dit gebied op een ´laag pitje´, het is immers laag seizoen en ik heb nou niet écht het idee dat men op een verdwaalde toerist zit te wachten :( (Naar alle waarschijnlijkheid de keerzijde van een land dat in enkele maanden per jaar behoorlijk veel geld verdient met toerisme). Op dit moment ´mis´ ik Panama wel een beetje, maar eenmaal weer op het juiste spoor, ga ik ervan uit dat de ´heimwee´ van korte duur zal zijn! Het verschil tussen Panama en Costa Rica valt me nu duidelijk op. Panama, een land in opkomst, benut de kansen van het toerisme (en dat is voor een toerist aantrekkelijk). Costa Rica, groot geworden door het toerisme, gebruikt het toerisme/ toerist om meer geld te verdienen (en dat is voor een toerist niet altijd aantrekkelijk ... )

San Vito ligt overigens in het gebied waar het boekje ´Aan het einde van de Regenboog, in Costa Rica´ zich afspeelt! Omdat de weersomstandigheden in dit deel te veel mijn reisprogramma bepalen, heb ik besloten om langzaam maar zeker terug te reizen richting het Noorden van CR (San Jose). Morgen passeer ik ´Quepos´, de plaats waar ik in Augustus de reis begon.

Panama - ´Bouqete´ 25 en 26-09-08

Het was de bedoeling dat ik wat eerder terug zou keren naar Costa Rica, maar naar het blijkt groeit hier in ´Bouqete´ de beste koffie ter wereld! Koffie ´Ruiz´heeft in Amsterdam de eerste prijs behaald. Er is een rondleiding mogelijk op het bedrijf en de plantage´Le Ruiz´. Tja en dat kun je als ´koffieliefhebber´ tóch niet laten schieten? Dus reserveer ik een rondleiding bij Le Ruiz en sta de volgende ochtend om 9 uur op de stoep.

Voor een kwalitatief goede koffie komt heel wat kijken. De Europeanen (met name Nederlanders) weten eigenlijk het beste hoe ze de koffie drinken moeten. Velen (oa Italianen) denken dat een donkere koffieboon een betere koffie geeft. Dit is NIET zo. De donkere koffieboon heeft een langere ´branding´ gehad en heeft hierdoor cafeine verloren en geeft dus MINDER krachtige koffie! Voor een kop ´lekkere´ koffie heb je ongeveer 50 bonen nodig. Nederlanders staan bekend om het drinken van sterke koffie. Dit heeft natuurlijk met het de hoeveelheid koffie te maken, die in het filter wordt gedaan, maar de koffiebonen in Europa zijn lichter van kleur en bevatten dus meer cafeine. Een kop koffie in Europa bevat over het algemeen meer cafeine dan bijv. een blikje Red Bull! Zoals je merkt het was een leerzame ochtend :) Ook zijn er koffiemerken die ´knoeien´ met de koffie. Koffiebonen die overrijp (of niet rijp) zijn en/ of aangetast zijn door bijv. insecten, worden uit het productieproces gehaald. Het is mogelijk, om hier ´koffie´ van te maken, over het algemeen wordt dit toegepast bij de ´goedkopere´ merken (Géén namen ... ? :)). Een goede koffie is gemaakt van een Arabica boon.

Enfin, een heel verhaal en leuk om gezien te hebben en het levert zeer mooie plaatjes op! Verder is de productie van koffie behoorlijk intensief, het meeste gebeurt altijd nog met de hand ...

De volgende dag heb ik nogmaals de bus naar Bouquete genomen. Het plaatsje staat bekend als één van de plaatsen ter wereld om te wonen. Dus neem ik het ervan en bewonder nog een dag de bezondere vergezichten en het koele klimaat van Bouqete, tussen de 20 á 25 graden, altijd een briesje en af en toe een bui.

Panama - Cerro Punta 24-09-08

Na een stevig ontbijt, maak ik een rondje door de stad ´David´. David is de 2e grootste stad van Panama, maar heeft geen enkel vergelijk met Panama City. David is een écht Centraal Amerikaans stad(je), ingedeeld in blokken (´cuadras´) en je kunt dus niet mislopen. Deze stad ligt ongeveer 1,5 uur rijden van de grens met CR. In de loop van de ochtend de bus genomen naar Cerro Punta, dit ligt Noordelijk van David tegen de grens met CR aan. Cerro Punta grenst aan Nationaal Park ´La Amistad´. Wellicht denk je ¨alweer een Nationaal Park?¨, maar dit park verdient tóch wel extra aandacht :) Het staat namelijk op de wereld erfgoedlijst! Het is een van de grootste beschermde natuurgebieden ter wereld ..... Hier leven nog diverse soorten ´katachtigen´, waaronder ´de Puma´ in het wild. Daarnaast zijn er veel nieuwe vogelsoorten ontdekt. Het park ligt op een hoogte van zo´n 2500 - 3000 meter! Cerro Punta is een dorpje, dat bekend staat om zijn koele klimaat en de kweek van (jawel!) AARDBEIEN! Reden genoeg dus om op ´aardbeien tocht´ te gaan :) De busrit leidt langs de enige vulkaan van Panama: ´Vulkaan Baru´, die 7 (!) kraters telt maar nu niet langer aktief blijkt te zijn ..... De top van de berg verdwijnt (indrukwekkend) in de mist/ wolken.

Na 2,5 uur (gepropt in een mini bus) kom ik uiteindelijk aan in Cerro Punta. Het is ´laag seizoen´ in Panama met mbt het aantal touristen, maar in dit dorpje is werkelijk geen snars te beleven. Als er een vogel voorbij vliegt, dan schrik je daarvan .... :) Enfin, uiteindelijk bij een bakker beland en een kop koffie gedronken. Het uitzicht is hier overigens schitterend en de temperatuur is aangenaam tussen de 15 en 20 graden met een briesje. Ik pak de Lonely Planet er nog eens bij, ¨Wat doe ik hier immers in dit verlaten dorp ??¨, het Nationaal Park ligt op enkele km´s afstand en is per taxi bereikbaar. In de tijd dat ik in het dorp ben, heb ik nog geen enkele taxi voorbij zien komen. En als je eenmaal op de plaats van bestemming bent, dan moet je ook weer terug :) Bij een hotel vraag ik om meer info en de eigenaresse bevestigt dat het Nationaal Park vanaf hier goed te bereiken is. ´Het is immers heerlijk weer, zegt ze met een glimlach ... ´ Daar heeft ze gelijk in!

Ik loop het dorp in en vraag twee mannen, zittend op een bankje, waar ik in dit verlaten gehucht een taxi kan vinden. Ze bevestigen, dat er met ´regelmaat´ een taxi voorbij komt en dat ik geduld moet hebben .... Ik neem (tegenover de twee mannen aan de andere kant van de straat) plaats op een muurtje. Na een tijdje komt er inderdaad een taxi voorbij, maar die zit vol en moet eerst zijn passagiers op de plaats van bestemming afzetten. Maar de chauffeur ´belooft´ terug te komen, om mij op te halen (sure!). Intussen komt er beweging in de twee mannen aan de overkant. Een van hen wil weten wat voor bedrag de taximan vraagt, om mij naar het Nationaal Park te brengen. Ik zeg dat er geen prijs is afgesproken en dat ik wacht op terugkeer van de taxi. De man biedt aan om me bij het Nationaal Park af te zetten. Ik dring aan op ´een retourtje´. Ik heb immers een hotelkamer in David. Hij zegt dat ´het wel goed komt´ en wil me voor 15 Dollar een retourtje aanbieden. Ik ga akkoord. Samen rijden we naar het Nationaal Park, onderweg parkeert de man de auto bij een benzinestation en laat er voor 10 Dollar benzine in gooien. Hij vraagt mij de 10 Dollar te betalen, dat waren we immers overeengekomen :) Aangekomen in dit enorme bosgebied blijk ik de enige te zijn. De boswachter heeft nog heel wat op zijn ´things to do lijstje´ staan voor vandaag. Hij verkoopt mij een entree kaartje, toont me de ingang van het bos en verdwijnt in zijn 4x4. Mijn privetaxi heeft beloofd om me 1,5 uur later weer (beneden aan de voet van de berg) op te halen. Maar ja, welke zekerheid heb je in Midden Amerika op een hoogte van zo´n 3000 meter (in één van de grootste bosgebieden ter wereld)? Ik besluit het ´er maar van te nemen´ en de route van 1 uur te gaan volgen door het bos. Het is werkelijk ongeloofelijk schitterend, zo´n dicht bebost gebied had ik van mijn leven nog niet gezien! Werkelijk schitterend en ongerept. Her en der hoor je beekjes stromen en watervallen naar beneden kletteren, op de achtergrond fluiten diverse volgels, etc. Er hangt een mist over het bos, veroorzaakt door de damp die uit het bos opstijgt. Over de beekjes zijn bruggetjes aangelegd om ze makkelijk te kunnen trotseren. Tóch loop ik stevig door, want als die ´taximan´ me niet ophaalt, dan heb ik nog enkele km´s terug te lopen naar het dorp ´Cerro Punta´. Binnen het uur arriveer ik weer bij het beginpunt van de route en loop de berg af naar beneden. En daar staat mijn privé taxi man braaf op mij te wachten :) (Hij had immers nog 5 Dollar te goed :)) In het restaurantje, aan de rand van het bos, trakteer ik op chocolademelk ...

De man stelt voor om op de weg terug een tussenstop te maken bij de Finca (= een dorpje/ gemeente in de bergen), waar hij enkele stukken grond verbouwt. Hij vertelt me dat hij de grond huurt en dat de eigenaar de grond te koop heeft staan. Er wordt nog een koper voor 11 ha (!!) gezocht en ik moet het stuk grond dus echt bezoeken ....... De weg naar boven is ruig, de 4x4 heeft er duidelijk moeite mee. Het brengt me weer even terug naar mijn stagetijd van 1997. Een berg op rijden, naar een verlaten gebied. Af toe moet ik de auto uit, om een hek te openen en weer te sluiten (stel je voor dat er op deze hoogte ongewenst bezoek komt .... :) Wie haalt dat in zijn hoofd?) na zo´n 20 minuten staan we boven op een kaal gekapte berg van meer dan 3000 meter hoogte! Het uitzicht is enorm en onvoorstelbaar. In de verte zijn werknemers koolplantjes aan het poten. Trots laat de (taxi)man zijn gewassen zien. Werkelijk mooie producten, in dit klimaat kun je immers produkten verbouwen die in de rest van het land niet groeien. (Ui, Wortel, Aardappel en Witte Kool) Het is inmiddels 2e helft/ eind van de middag en dat betekent: ´REGEN´en ONWEER! Sta ik daar met een man, die ik niet ken, op een hoogte van zo´n 3000 meter in Midden-Amerika in een onweersbui naar wortelen te staren! Intussen vliegen zo nu en dan de lichtfiltsen behoorlijk dicht langs ons heen en ik stel voor terug te gaan. Het uiteindelijke doel van het bezoek wordt duidelijk, want de werknemers moeten immers ook terug naar het dorp :) De weg naar beneden verandert in een modderstroompje en de 4x4 is met geen mogelijkheid van zijn plaats te krijgen. De wielen slippen vast ik de kleiachtige grond. Met man en macht wordt er aan de wagen geduwd en getrokken, maar geen cm beweging. Nog 1,5 uur en dan gaat de laatste bus naar David :) (En zoals eerder geschreven: er valt hier werkelijk niet te plannen). Het lukt uiteindelijk om, met stukken steen/ rots, de wielen meer grip te geven en de auto komt van zijn plaats (gelukkig). Je kent me nu niet meer terug, want tijdens het duwen van de auto stond ik ´natuurlijk´ verkeerd opgesteld tov de wielen :(

Onderweg springen de mannen een voor een uit de laadklep en lopen naar het dorpje in de bergen waar zij zijn geboren en getogen. Ik word keurig weer afgezet bij het vertrekpunt van de bus(sen) in Cerro Punta. Een onvergetelijke middag, die in geen enkele reisgids staat beschreven ...

Panama - David 23-09-08

De busterminal van Panama City is enorm groot (nog niet eerder in Centraal Amerika gezien) en het gaat er gestructureerd aan toe (ook opmerkelijk :), zie 1e foto hierboven. Het duurde even voordat ik wist bij welk van de 60 (!) loketten ik mijn kaartje moest kopen. Vervolgens stap je in een luxe dubbeldekker bus (airco, TV, toilet, etc.) en sta je 8,5 uur later in de stad David. De wegen in Panama zijn ´redelijk´ te noemen. De centroamericana vertoont hier en daar wat gaten en scheuren, maar over het algemeen is het goed rijden. De centroamericana is de enige (hoofd)asfaltweg, die van Panama tot aan de grens met Mexico loopt. Er bestaat dus geen andere weg, dan de centroamericana. Je ziet dit ook, als je op de landkaarten kijkt van centraal Amerika, er loopt één weg dwars door alle landen heen naar het Noorden, richting Mexico.

Intussen ben ik erachter dat Panama het centrum van de bankwereld in Midden Amerika is en dat verklaart mede de hoge levensstandaard van dit land. Daarnaast zijn er veel inkomsten door het kanaal. Sinds de jaren ´90 kent Panama een stabiele Democratische regering (met dank aan de Amerikanen) en gaat het land in sprongen vooruit. Costa Rica is bij de toeristen erg bekend en kent een goede PR, echter dat heeft ook nadelen (veel toeristen, hogere prijzen, etc.). In Panama merk je dit (nog) niet. Tóch, enkele jaren geleden is bijv. het plaatsje ´Bougete´ uitgeroepen tot een van de 5 beste plekken ter wereld om te verblijven. Tot die tijd was Bougette een ´slaapdorp´. Maar na deze publikatie is bijv. de landprijs (m2) vier keer zo duur geworden en wordt het dorpje overspoeld door Amerikanen, die in Bougete rentenieren! De verwachting is dan ook dat Panama in de toekomst voor het toerisme niet onder doet tov Costa Rica. En ik kan zeggen, voor een vakantie de moeite waard!

Panama - Isla Tobago 22-09-08

Het eiland Tobago ligt in zee en is makkelijk te bereiken vanaf Panama City. Een ´droomeilandje´, waar je even weg bent uit de drukte van de stad. In het weekend is het hier ´afgeladen vol´, maar door de week is het heerlijk hier. Ik besluit daarom ook op maandag te gaan (ipv bijv. zondag). De boot vertrekt vanaf een schitterende (nieuw aangelegde) boulevard en meert na een boottocht van een klein uur aan op het eiland ´Tobago´. Je loopt zo het witte strand op, waar de stoel met parasol al voor je klaar staan :) Een dagje rust met uitzicht op de hoogbouw van de stad vanuit je luie stoel. De zon is behoorlijk sterk en op het middaguur begeef ik me naar een restaurant in het dorp. De stoel en parasol blijven een hele dag beschikbaar, er is niemand anders die daar ongevraagd gebruik van maakt. Het dorpje ligt tegen een berg aangeplakt, dus het uitzicht is onvoorstelbaar, waar je ook kijkt of staat op het eilandje. Ondanks de parasol (en slecht enkele uren, die ik op het strand heb doorgebracht) heeft de zon genadeloos toegeslagen. gelukkig had ik mijn T Shirt aangehouden :) Een deel van mijn onderbeen is behoorlijk door de zon geirriteerd en rood! Mijn hoofd, de helft van mijn benen en armen is bruin en de rest van het lichaam is Nederlands wit .... :)

Eind van de middag gaat de boot weer terug richting stad. Onderweg zie ik de Walvissen in de verte uit zee opduiken en met een plof weer in het water neerkomen. Augustus t/m Oktober is de jaarlijkse trek van Walvissen en die voert langs Isla Tobago!

Morgen met de bus naar David, een rit van zo´n 6 tot 7 uur ...

Panama - NP ´Metropolitano´ & ´Summit´ Gardens & Zoo 21-09-08

En dan word je wakker en komt het écht met bakken uit de hemel zetten: regen, regen, regen en nog eens regen. Geen doorkomen aan! De taximan afgebeld en tja dan is het afwachten in het hotel, tot wanneer de bui voorbij is :) Als je hier iemand naar de weersvoorspellingen vraagt, kijken ze je vaag aan en bevestigingen dat het OP DIT MOMENT inderdaad regent. Hoe lang het gaat duren, kan niemand zeggen. Het biedt de gelegenheid wat mailtjes te beantwoorden, rustig een heerlijke cappuccino in het restaurant te drinken en de reis voor de komende dagen voor te bereiden. Eind van de ochtend klaart het op en besluit ik alsnog het Nationaal Park te bezoeken. Het is inderdaad een heelf dicht bebost park en intussen heb ik beter dieren te leren kennen en herkennen in het bos. Maar ook voor een ´leek´ is het (bijna) onmogelijk, om hier geen dieren te zien :) Er huppelen kleine aapjes rond, die een piepend geluid produceren. Ik had ze nog niet eerder gezien (later in de Zoo zie ik op een info bordje, dat ze uitsluitend in dit deel van Panama voorkomen). Dit bos is hoog gelegen tov de stad en geeft dus een fraai uitzicht.

Ik sluit de middag af met een wandeling door de Botanische tuinen, waar een Zoo is gevestigd. De taximan van deze dag (de vorige man had ik af moeten bellen en hierdoor lagen zijn prioriteiten ´natuurlijk´ anders), haalt me wederom trouw op en zet me af bij het hotel.

Panama - Panama City 20-09-08

Groet uit Panama City!

Vandaag met de taxi chauffeur (van gisteren) door de stad gereden. ´s Ochtends een bezoek aan de ruines van Panama City (waar het ooit allemaal begonnen is olv de Spanjaarden). ´s Middags naar het oude (Koloniale) deel van de stad, dat een hele andere sfeer en uistraling kent dan het nieuwe gedeelte (had wel wat weg van het voormalige Oostblok mbt bouwstijl en kleurgebruik). Opmerkelijk om van een stadsdeel, met voornamelijk hoogbouw, binnen enkele minuten naar een ander stadsdeel te rijden met een totaal andere sfeer en uitstraling! Aan het einde van de dag een biertje gedronken met de taximan en hij heeft me weer keurig voor het hotel afgezet. Het minimumloon (wettelijk vastgesteld) ligt, aldus de taximan, op 300 dollar p/ mnd. Iemand met een baan verdient tussen de 1000 en 2000 dollar p/ mnd. Mijn vraag of het dagelijksleven in Panama voor de burger niet buitensporig duur is, kon hij bevestigen.

Een nieuwe afspraak met de taximan gemaakt voor de volgende dag: bezoek van het regenwoud (National Park), dat tegen de stad aan geparkeerd ligt. Het park staat bekend om zijn grote aantal verschillende dier- en plantsoorten. Panama blijkt één van de weinige landen ter wereld te zijn, waar nog een groot aantal niet bekende dier- en plantsoorten leven. De foto´s zijn intussen geplaatst, ga hiervoor naar ´Passie´ en vervolgens ´Sabbatical´ op mijn site.

Panama - Panama City 19-09-08

Vandaag van Bocas, met Air-Panama, naar Panama City gevlogen. Door de mensen uit Panama wordt deze stad ook wel ´het nieuwe Miami´ genoemd. En zie de foto´s; dat zegt men hier niet voor niets .... De hoogbouw rijzen hier als paddestoelen uit de grond. Het gaat écht onvoorstelbaar snel, een ontwikkeling van met name de laatste twee jaar. Tussen mijn foto´s uit Panama (zie link op de pagina ´Sabbatical´) zie je een duidelijk verschil tussen 2002 en heden. Daarnaast wordt ook het oude Coloniale deel van de stad totaal gerenoveerd. Dit deel van de stad heeft niet zo´n goede reputatie, maar ik moet zeggen dat ook hier de resultaten verbluffend zijn! Panama City mag oprecht een wereldstad worden genoemd en is niet te vergelijken met bijvoorbeeld Managua (Nicaragua) of San Jose (CR).

Vooraf had ik een hotel gereserveerd, na eerst enkele personen (uit Panama) te hebben geraadpleegd (Waar zit je veilig :)). Er blijken écht delen van de stad te zijn, waar je absoluut niet welkom bent ..... Uiteindelijk een reservering gedaan en ben opgehaald vanaf het vliegveld. Ik zit nu in een wijk met bankkantoren en Ambassades in de buurt van het hotel. Bij aankomst natuurlijk direct door naar HÉT Panama Kanaal! Met de geschiedenis in het achterhoofd een heel indrukwekkende plek. In eerste instantie gewoon een kanaal met wat sluizen door het regenwoud :) Maar als je beseft dat men hier destijds met de hand aan het graven is geslagen, dan is het tóch een knap stukje werk .... Verder levert het kanaal natuurlijk veel economisch voordeel op voor Panama.

De afstanden in de stad zijn enorm, je zit zo een half uur in een taxi om van A naar B te komen. Op de terugweg een taxichauffeur getroffen die me voor een ´prikkie´ de stad wel wil laten zien :) Dus dat staat voor morgen op het programma.

Panama - Bocas del Toro 17 en 18-11-08

Ik had zo juist een berichtje geschreven, maar o.e.a reden is het ´verdwenen´.

Nogmaals: De oversteek naar Panama ging voorspoedig. Ik had al veel ´bijzonders´over deze grensovergang gehoord, maar de verhalen blijken werkelijkheid te zijn. Je steekt, d.m.v. een gammele brug, een rivier over van CR naar Panama en je bent de grens gepasseerd! Geen tascontrole, zelfs geen Dollar ´toeristen belasting´. De overgang CR - Nicaragua ding ook voorspoedig, maar duurde tóch altijd nog 1,5 uur. Tot voor twee jaar was Bocas del Torro moeilijk bereikbaar, maar sinds enkele jaren is daar verandering in gekomen. Bij de grens wordt je opgewacht en met z´n allen in een mini-busje gepropt, vervolgens wordt er 10 Dollar van je losgepeuterd. Na deze rit, wordt iedereen uit het busje in een bootje gepropt (Bocas is immers alleen per boot of door de lucht bereikbaar) en na een vaartocht van een klein uur kom je aan in ´The place to be´; BOCAS DEL TORRO in Panama.

Langzaam maar zeker krijg ik meer ´hoogte´ van Panama. In eerste instantie vroeg ik me af wat Panama, naast HÉT kanaal, meer te bieden had in vergelijking met bijvoorbeeld Nicaragua en/ of Costa Rica. De ´uitdrukking´ van de mensen in Panama is duidelijk anders, i.v.m bijvoorbeeld Tico´s of Nica´s, de gelaatstrekken vind ik wat weg hebben van mensen uit Guatemala en/ of Peru. De taal is ´van alles door elkaar´, een zin bevat in ieder geval Engelse en Spaanse woorden. De vraag kan in het Spaans zijn en het antwoord in het Engels! Soms lastig, omdat je jezelf niet kunt focussen op het gebruik van één taal. Je wisselt de gehele dag tussen 2 talen. Panama kent geen ´eigen´ (brief)geld, maar slechts enkele munten (Boledas) zonder waardevermelding op de munt zelf. Betaalmiddel is hier (sinds 1920) de Amerikaanse Dollar en die kent (op dit moment) één probleem; de Dollar is niets waard. De meeste artikelen worden afgerond op een Dollar (zowel naar beneden als naar boven). Op zich merkwaardig, gezien de gemiddelde verdiensten in de landen van Midden Amerika (is slechts een fractie i.v.m bijv. Nederland). Dit maakt Panama behoorlijk duur. Voor de Europese toeristen is het te betalen, doordat de Euro meer waard is dan de Dollar, maar de prijzen gaan tóch aardig ´richting´ Europees niveau!

Verder valt hier weinig te plannen, want dat komt toch niet uit :( De wachttijd in een restaurant (na opname van de bestelling) is zo´n 50 minuten (ik heb het opgenomen). Intussen heb ik ook daar wat op gevonden: Je plaatst de bestelling, neemt wat te drinken, ga je mail checken in een internetcafe, doet wat boodschappen in de stad, loopt nog even langs je hotel en gaat vervolgesn weer naar het desbetreffende restaurant. Je geeft aan dat je er ´weer´ bent, bestelt nog wat te drinken en na zo´n 15 minuten verschijnt het eerste bord. Dit hoeft niet altijd het voorgerecht te zijn :) Met regelmaat komt alles door elkaar (of in één keer) op tafel.

De natuur van Panama is schitterend en minder ´aangetast/ belast´ i.v.m bijv. Costa Rica. Met name het leven in zee is geweldig: dolfijnen en vissen het springt allemaal zomaar om je bootje heen ..... Bocas del Toro is sinds twee jaar behoorlijk toeristisch geworden. Bocas ligt op een eiland. Het gebied bestaat uit meerdere eilanden, vergelijk het met de Waddeneilanden. Je kunt met een watertaxi (bootje) van het ene eiland naar het andere eiland gebracht worden. Je vaart dus van het ene Bounty strand naar het andere Bounty Strand. De eilanden kennen parelwitte stranden, allen omgeven door koraal en regenwoud. Ik ben er twee dagen geweest en volgens mij heb je dan een aardige indruk. In een uur of twee loop je zo ieder eiland rond en als je één eiland gezien hebt, dan heb je ze eigenlijk ook wel allemaal gezien :) Enfin, leuk en schitterend om gezien te hebben, maar ik vraag me af of het in de toekomst nog ´The place to be´ zal zijn .....

Morgen met een binnenlandse vlucht (Air Panama) naar Panama City; op naar het Panama Kanaal!

Costa Rica - Puerto Viejo 16-09-08.

Van Cahuita naar Puerto Viejo is slechts zo´n 45 minuten met de bus. Puerto Viejo is één van de laatste noemenswaardige plaatsen, voordat je de grens met Panama bereikt. Vorig jaar heb ik in de bus, van San Jose naar de Caribische kust, een Duitse vrouw leren kennen. Sinds 4 jaar runt zij met haar echtgenoot een hotel in Costa Rica. En wel in Puerto de Viejo, nabij Cahuita en op de weg richting Panama. Ik besluit bij hen langs te gaan en een nacht door te brengen in het hotel: ´Pura Vida´ (Het goede/ échte leven). Natuurlijk ´moet´ je Puerto Viejo gezien hebben, als je de Caribische kust van CR bezoekt. Vorig jaar ben ik, via de Caribische kustlijn, richting de grens met Panama gefietst. Ook het welkom in hotel ´Pura Vida´ was ´geweldig´. Een zeer gastvrij hotel, waar de Europese sfeer een beetje terug te zien is :) Dus even geen TL-verlichting, plastic witte stoelen, bonen en rijst .....

Het weer blijft ´onaangenaam´ warm. Niet écht normaal voor de tijd van het jaar. Het verschilt per land en regio, waar je zit, maar in de Caribien hoort het nu eigenlijk onophoudelijk te regenen. De regen laat vaak op zich wachten, terwijl je halverwege de middag bijna ´zou smeken´ dat er een bui naar beneden mag vallen .... Mede door toename van het toerisme (hotels) stijgt ook het watergebruik. De regering van CR speelt hier, tot op heden, niet op in. Dit betekent dat, met een fikse regenbui, veel (zoet) regenwater de zee in stroomt. Terwijl op kritische momenten, zoals nu als de regen uitblijft, hele regio´s zonder water vallen .... En de ´droge tijd´ moet dus nog komen! In die maanden valt er absoluut geen regen. Aangezien er in Midden Amerika (tot op heden) geen plannen klaar liggen, mbt watermanagement, zal het beschikbare water voor de toekomst een onaangename verrassing zijn. Het komt dus voor dat je onder de douche staat en het water tot nader orde op is.

Woensdag 17 september 2008 reis ik verder naar Panama: ´Bocas del Toro´. The place to be in Panama, naar het schijnt.

Costa Rica - Cahuita 15-09-08

Vandaag wordt ´onafhankelijkheidsdag´ gevierd in CR. Op iedere hoek van de straat is het ´feest´ en staat een muziekkorps! In de ochtend drop ik ergens mijn vuile kleding, om te laten wassen. Ik huur een fiets en fiets van Cahuita richting de stad Limon, zover als mogelijk is, langs het strand/ de Caribische zee. ´s Middags bezoek ik de vlindertuin en het National Park van Cahuita. ´s Avonds reserveer ik een bed in Hotel ´Pura Vida´ te Puerto Viejo, nu nog slechts een uurtje rijden naar de grens met Panama!

Costa Rica - Tortuguero 13 en 14-09-08

Een bezoek aan Tortuguero stond al enige tijd op mijn ' verlanglijstje'. Tortuguero ligt Noord Oostelijk van CR, tegen de grens met Nicaragua aan. Het dorpje ligt midden in een moerasgebied en is uiteindelijk alleen met een boot - tocht van 4 uur - bereikbaar. Dit betekent dat je er minimaal 1 nacht moet verblijven, omdat een retourtje simpelweg op een dag niet haalbaar is. Tot enkele jaren gelden was Tortuguero, ivm het vele water en ondoordringbare bos, moeilijk bereikbaar. Maar zoals op zoveel plaatsen in CR is daar, mede voor en door de toeristen, verandering in gekomen. Op vrijwel iedere hoek van de straat en hotel worden excursies aangeboden en ook op eigen gelegenheid is Tortuguero nu te bereiken. Om tijd te besparen besluit ik me aan te sluiten bij een excursie naar Tortuguero. Vrij vertaald, het dorp van de schildpadden.

De weg naar Tortuguero toe, was enorm mooi. Met name de 4 uur durende boottocht - met een snelheid van zo'n 40-50 km/ uur - was een hele ervaring. Al varend verandert het landschap in een moerasgebied, omringd door regenwoud en de Caribische zee. Onderweg komen er van alle soorten wild voorbij, kaaijmannen, moerasschildpadden, ontelbare soorten vogels en vissen.

Bij het overstappen op de boot in Limon, wordt nog over de prijs onderhandeld, wat kan de een aan de ander verdienen? De bestuurder van de boot weet blijkbaar hoe alles verder verloopt en de boot zet het inmiddels op een ´scheuren door het water!´ Even droogt al het zweet op je lijf op. Je hebt hier het gevoel, dat je de hele dag in een sauna loopt en ´s nachts slaapt. Maar dan met je kleding aan. Onderweg wordt er een tussenstop gemaakt, om wat te eten en te drinken. Op deze manier wordt er door de lokale bevolking heel wat geld verdiend in CR, het toerisme viert hoogtij! Eenmaal aangekomen in Tortuguero staat er iemand anders op mij te wachten. De persoon is op het laatste moment ´opgepiept´. Hij krijgt het restant bedrag overhandigd en moet daar een overnachting voor regelen en als persoonlijke gids dienen. Met wat gemompel wordt het geld aangenomen, met de vermelding dat het ´bedrag niet voldoende is´. De bestuurder van de boot zegt verder ook van niets te weten, de opdrachtgever zit immers op het vaste land. Zo gaat het hier. We leven nu en niet één minuut verder. Doordat er vooraf niet gebeld was met ´mijn gids´ waren de geplande overnachtingsplaatsen ´natuurlijk´ VOL! Uiteindelijk ben ik er goed vanaf gekomen en ben -wederom- in een hotel beland met uitzicht OP het strand, jawel! Daar moest wel wat voor worden bijbetaald, als was de geplande excursie ´all included price´. Maar ja zo gaat het hier. We leven nu en niet één minuut verder, laat staan één dag .......

Er wordt een tijd afgesproken, dat ik me op het strand moet melden voor een nachtelijke tour over het strand. September is hoog seizoen mbt schilpadden, die hier hun nesten maken. Als je dan tóch in Tortuguero bent, dan moet je het ook gezien hebben! En jawel, na enige minuten is het RAAK. De schildpadden ´overspoelen´ hier inderdaad de stranden, op zoek naar een plek om eieren te leggen. Altijd weer een verbluffend ritueel ... mooi geregeld door ´moeder natuur´. De ene schildpad verlaat het strand en de anderen komen uit zee gekropen. Het blijft ongeloofelijk om te zien, hoe beesten van wel 80-100kg en meer zich uit zee slepen. Gedreven door hun instinct. De tocht duurt tot 00.00h en om -jawel- 5.00h gaat de wekker! Een kano tocht door de moerasgebieden, omgeven door regenwouden, van Tortuguero. Alleen vroeg in de ochtend is het de moeite waard, om met een kano de jungle in te varen, om zo te zien hoe de wilde dieren ´ontwaken´ en te zien hoe zij hun voedsel zoeken.

Uiteindelijk stap ik om 10 uur weer in de boot richting vaste land, de stad Limon. Waar ik word opgegehaald door een taximan, die mij terug brengt naar Cahuita. Morgen staat er een ´rustdag´ gepland ....

Van Nicaragua naar Costa Rica 10-09-08

Voordat ik naar Cahuita in CR kon, moest ik natuurlijk eerst de grens over van Nicaragua naar CR. Dezelfde grens als 1,5 week geleden (zie foto). Het weer in Nicaragua was goed; geen regen en warm. Aangezien ik tegen de grens met CR zat (San Juan del Sure) had ik gehoopt wellicht direct door te kunnen reizen naar Cahuita. In Cahuita ken ik de weg, dus hoefde mij om een slaapplaats geen ´zorgen´te maken .... Enfin, het liep anders!

De bus kwam in een stortbui met onweer tegen 17h aan in San Jose. Veel later dan gepland. Onderweg had ik besloten in het hotel van de Tica bus te blijven slapen in San Jose, omdat ik geen zin had om op dit tijdstip over straat te gaan in de stromende regen. Echter bij aankomst bleek het hotel van tica bus in renovatie te zijn en dus niet open! Men bood mij een alternatief aan in de buurt van de Ticabus (enkele meters lopen) namelijk; ´Hospedaje Gallo Pinto´ (vrij vertaald ´Slaapplaats/´Hotel´ Kip met bonen). Tja, wat moest ik daar nu van denken? De nacht ervoor had ik op het strand doorgebracht en het hotel in San Juan del Sure was, ondanks een airco en een ventilator op VOLLE toeren, behoorlijk warm. Ik was toe aan een goede nachtrust. Ik besluit een taxi te nemen naar een vetrouwd hotel in San Jose, daar verblijf ik regelmatig. Vrij luxe; warme (heet!) douche en ontbijt op de bovenste etage van het hotel, maar ik was daar wel aan toe.

Ik loop naar buiten, in de armen van een (achteraf nogal slonzig type) taximan. De man dringt aan snel in de auto te gaan zitten ivm de hoeveelheid regen, die valt. Daar had hij wel gelijk in, het kwam immers met bakken uit de lucht zetten. Achteraf ook vreemd, want in Midden Amerika bepaal je eerst de lokatie en vervolgens de prijs voordat je instapt. Eenmaal in de auto herhaal ik voor de chauffeur waar ik heen wil, ik had het bij ´het ontmoeten´immers ook al gezegd. De chauffeur vertelt me dat het Hotel tijdelijk gesloten is en hij me daar niet heen kan brengen ..... Op zich vreemd, want ik was er 1,5 week geleden nog geweest, aan de andere kant ook logisch want het was het hotel met cement, mortel en gipsplaten (zie eerder bericht). Ik werd wat zenuwachtig, want ik had niet écht griep op de situatie (Ticahotel gesloten, zeer slecht weer en het bepalen van een alternatief wilde niet écht lukken). Van een aantal Hotels in San Jose heb ik kaartjes in mijn Lonely Planet zitten. Die hotels heb ik ooit bezocht en bieden een alternatief (´plan B´). De chauffeur stelt voor ´eerst te bellen´ voordat hij naar een hotel rijdt. Wellicht is het hotel, dat ik noem, vol. Op zich vreemd, want ik heb zelden een hotel getroffen dat vol is. De chauffeur zegt dat het een drukke tijd is in San Jose, ivm met een Internationale bijeenkomst en wijst me op de vele vlaggen in de stad. Er hingen inderdaad meer vlaggen dan voorheen, achteraf is dit om onafhankelijkheidsdag te vieren as. maandag (15-09-08). De chauffeur toets het (foute) telefoonnummer op zijn mobiel in en geeft vervolgens de telefoon aan mij. De stem zegt dat er GEEN plaats is in het hotel, dat ik opgaf. Ik vraag of ik wel met het juiste hotel spreek, want ik ben het ´je weet wel Mr. Martin uit Holland´, die enkele weken/ dagen geleden nog had geboekt !? De stem geeft geen blijk van erkenning en hangt op. (Achteraf belde de chauffeur iedere keer een vriend van hem op, die mij op het verkeerde spoor zette)

Uiteindelijk wist ik het ook niet meer en vraag de chauffeur me naar een hotel te brengen uit de Lonely Planet (ook dat hotel had ik vorige week nog bezocht, om zo altijd een alternatief te hebben). ´Oh nee´, zegt de chauffer ... dat is écht een gevaarlijk gebied van de stad. Op zich vreemd, want ik was daar al vaker geweest. Uiteindelijk vraag ik de chauffeur of hij wellicht een alternatief heeft. Hij zegt dat het niet makkelijk is, omdat vele Internationale gasten SJ bezoeken deze dagen .... Tóch weet hij wel iets, maar dat is wel prijzig (60 Dollar per nacht). Intussen begint het hevig te onweren en gaat het nog harder regenen! Tja wat moest ik doen .... ? Ik besluit dat de chauffeur me daar dan maar heen moest brengen, het was immers maar voor één nacht. Eenmaal aangekomen bekruipt mij een wat ´akelig´ gevoel. ´Hier was het niet pluis!´ De man bij de entree vraagt mijn paspoort, zodat hij een kamer kan boeken. Op de muur lees ik dat je ook een kamer per uur (!) kunt huren en zie de condooms in diverse maten, kleuren en smaken op de balie liggen. ´Ik moet hier zo snel mogelijk weg zien te komen´, schoot in een flits door mij heen!

Ik ontvang mijn paspoort terug, pak mijn rugzak en handbaggage, gooi de rugzak op mijn rug, snauw naar de man ´dat het hier niet pluis is´en zet het op een lopen. Buiten kom ik de chauffeur tegen, die op zijn ´deel´ stond te wachten (een kamer kostte immers 60 dollar). Hij biedt mij aan een ander hotel te regelen. Ik geef er geen aandacht aan en zet het op een lopen. Gelukkig ken ik de weg in San Jose en verdwijn tussen de mensen op de ´Avenue Central´; de hoofdstraat van San Jose. Daar vraag ik een voorbijgangster of ze me de weg kan wijzen naar het Centraal Park. Zij kwam uit haar werk en moest daar ook heen. Eenmaal in het park ben ik naar het hotel gelopen, dat vlg de chauffeur gesloten was. Natuurlijk was het hotel open! Ik heb een rustige kamer gevraagd, ben onder de hete douche gaan staan en ben vervolgens tot de volgende ochtend 8 uur in slaap gevallen. Dit heet in Midden Amerika écht uitslapen :)

Dit was dus een wat minder leuke ervaring in Costa Rica ...

Costa Rica - Cahuita 11-09-08

Vandaag vertrokken uit San Jose en aan het begin van de middag aangekomen in Cahuita, de Caribien van CR! Voor het laatst ben ik hier geweest in februari 2007, maar kende bij het uitstappen van de bus het dorpje/ stadje niet meer terug. Even had ik het gevoel dat het dorpje met de grond gelijk was gemaakt en in 1,5 jaar tijd geheel nieuw was opgebouwd!

Na een eindje te hebben gelopen kwam dan toch (gelukkig) de herkenning. Ik heb een kamer betrokken in het hetzelfde hotel als vorig jaar. Ik zit hier werkelijk OP het strand. Een geweldige plek, als je op bed ligt hoor je het ruisen van de zee. Vreemd genoeg is het er niet druk, was vorig jaar ook zo. Ik begrijp er niets van, want wie wil hier nou niet zitten!? Als je ver kon kijken, kijk je zo naar het andere continent. Zee, een hele grote zee! Helemaal top. De weg hiernaar toe was eveneens schitterend, dwars door het regenwoud. Op zich in CR niet zo moeilijk, want het meerendeel van het land is regenwoud. Ooit was de bananenkweek te vinden in de Pacific regio. Door een ziekte onder de bananenplanten zijn er in de Pacific Oliepalmplantages voor de Bananenplantages in de plaats gekomen. De Bananenplantages zijn toen naar de Caribien verplaatst. 'Del Monte' en 'Dole' je komt ze hier tegen! Hier groeien de bananen en ananassen, die rond de kerst bij ons in de winkel liggen ...

Na een biertje te hebben gedronken in mijn 'stam-restaurant', natuurlijk op de hoek van het hotel, het dorpje doorgelopen op zoek naar een internet cafe. Voor morgen een snorkeltour geboekt. Waar je ook de zee inloopt, overal blijken koraalriffen te zijn. Zaterdag en Zondag is een tour gepland naar ' Tortuguero'. De place 'to be' in de Caribien. ' Tortuguero' ligt Noord-Oostelijk van CR, tegen Nicaragua aan, het gebied staat bekend om zijn ondoordringbare bossen/ Mangroves en natuurlijk de legstranden van Zeeschildpadden. Kijken of het de ervaring van afgelopen week op het Strand van San Juan del Sure - Nicaragua - kan overtreffen ...

Vanavond een aap in een electriciteitspaal zien zitten, ze lopen hier zo vanuit de Jungle het dorp in ... Groet uit Costa Rica!

Oh ja, ik heb vandaag -!- antwoord van HollandVisa ontvangen en de blokkade is van mijn kaart gehaald ....

Nicaragua - San Juan del Sure 09/10-09-08

Afgelopen week had het uitzonderlijk veel geregend. Wegen veranderen in rivieren en rivieren treden buiten hun oevers en als de wegen weer opdrogen, dan blijft er een ruige verrotte weg over de bergen in. Die weg moesten wij hebben, om het legstrand van de zeeschildpadden te bereiken. Nog niet alle rivieren hadden hun oorspronkelijke weg alweer gevonden. De wegen drogen op en veranderen in een niet begaanbare keiharde modderlaag. Om enige kans te maken is een 4x4 wagen absoluut noodzakelijk. Zo gezegd gedaan!

Om 20h - lokale tijd - vetrekken we richting strand. De tocht is absoluut ruig. Meerdere keren moeten we de auto verlaten, om de wegen te inspecteren. We willen immers niet met de rivieren meegesleurd worden als de auto in de waterstroom zou verdwijnen. Na een tocht van 5 kwartier bereiken we het uiteindelijke strand. Aarde donker, je hoort alleen het slaan van de golven op de kust. De Pacific staat hoog deze nacht en we kruipen - als eendjes in een rij - over het strand. En ze zijn er! Niet die grote zeeschildpadden. Maar de nesten die zo´n 2 maanden geleden zijn gelegd staan op het punt van uitkomen. In het verelden heb ik deelgenomen aan een vrijwilligers project op Kreta, voor behoud van de zeeschildpadden aldaar - de Carretta Carretta schildpad. Echter wat ik deze nacht heb gezien, had ik nog niet eerder mogen meemaken en overtrof al mijn verwachtingen! Her en der staken zwarte puntjes boven het zand uit, het blijken neusjes van baby zeeschildpadjes te zijn. De nesten staan op het punt van uitkomen. De maan is voor iets meer dan een kwart zichtbaar en zorgt voor lichtweerkaatsing in de zee. Hierdoor weten de jonge zeeschildpadjes hun weg naar zee te vinden. We knielen neer en observeren dit ongelofelijke natuurwonder. Uit het zand komen een honderdtal zwarte baby zeeschildpadjes kruipen. De schildpadjes zijn iets groter dan een 2 euro munt. Geduldig wachten ze op elkaar om vervolgens masaal individueel de weg naar zee te zoeken.

Nicaragua - San Juan del Sure 09-09-08

Vandaag de laatste dag in San Juan del Sure (Nicaragua). Gisteren in Rivas een ticket voor de Tica bus gekocht richting San Jose. Vervolgens wil ik door reizen naar Cahuita, 'De Caribien' van CR. Daar ben ik in februari 2007 ook geweest en heb toen kennis gemaakt met Duitsers, die daar een hotel begonnen zijn (http://www.hotel-puravida.com/). Ik ben benieuwd hoe het ze vergaat en ga dus op 'de koffie' :) Vanavond het strand op, in een nabij gelegen natuurreservaat, kijken of 'De Dames' aan land willen komen. De vrouwtjes zeeschildpadden worden hier (of in het Engels) 'De Dames' genoemd. Je kunt de natuur niet dwingen, dus het is afwachten wat ik te zien ga krijgen. Een deel van de nacht op het strand doorbrengen in de zwoele hitte, die rest van de dag, en de ruisende zee op de achtergrond is alleen al de moeite waard.

Gisteren een middag zonder water gezeten en vandaag een dag zonder stroom! De irronie wil dat er zonder stroom ook geen water is in Nicaragua. Ik heb me laten vertellen dat de waterkracht centrales worden aangedreven door stroom. Als de stroom uitvalt, vallen dus ook de waterkrachtcentrales uit ...... Intussen hebben de regenbuien zich verplaatst naar het einde van de dag/ nacht, om plaats te maken voor een niet uit te houden hitte overdag. De regentijd duurt in Nicaragua t/m september - oktober, maar mijn gevoel zegt dat er toch iets aan het veranderen is in het regenpatroon. Aan de caribien in CR is er nu de droge tijd, dus de paraplu kan voorlopig de tas in!

Deze ochtend mijn reis voor morgen voorbereid; geld verzamelen, tas inpakken, etc. Ontbijt aan zee, met een kop koffie in de hand .... Een rondje door het dorp gedaan en de activiteiten bij een 'visafslag' in me opgenomen. Dorpskinderen verkopen hier 'sprinkhanen' gemaakt van riet/ bladeren. Een hele kunst en dat voor een Dollar! De foto 'streelde de eer' van het jochie, al moest er wel een tweede foto worden gemaakt, want op de eerste keek hij niet ruig genoeg :) Enfin, het resultaat is ovenaan dit bericht te zien. Tijd voor mijn 'Siesta' en dan het strand op, om vervolgens in alle vroegte de bus te nemen naar Rivas en vandaaruit door te reizen naar San Jose in Costa Rica.

Nederland; '073' regio

Het bemachtigen van geld is in Midden Amerika is altijd weer een 'uitdaging'. Sinds enkele jaren kan er gepind worden met een Internationale betaalkaart/ Visa kaart. Daarnaast is er de optie contante Dollars vanuit Nederland meenemen. Hier en daar kan een traveller cheque worden ingewisseld, maar dan heb je de mogelijkheden om aan geld te komen ver gehad. Het nadeel van veel contant geld op voorhand meenemen is, dat je overal geld hebt weggestopt en het uitkleden 's avonds een heel ritueel vormt zodat geen geld verloren gaat.

Om in Nederland aan Traveller Cheques te komen, bleek een nog grotere uitdaging dan deze uit te geven in Midden Amerika :) Ik besluit gebruik te maken van een Visa kredietkaart, die is over ter wereld te gebruiken en het woord Visa doet in dit soort landen altijd weer deuren openen (die anders gesloten zouden blijven). Bij aankomst in Costa Rica blijkt de kaart bij betaalautomaten niet te werken! In Nederland werkt de kaart wel, dat had ik natuurlijk nagekeken. Erg vervelend, want de mogelijkheden om aan geld te komen (buiten het op te laten sturen via bijv. Western Union vanuit NL) worden nu wel heel erg klein.

Ik besluit een mail/ klacht via de website bij HollandVisa neer te leggen, hierop komt (tot op heden) geen antwoord. Erg jammer als je aan de andere kant van de wereld zit en niet aan geld kunt komen. Ik schakel mijn ouders in, omdat ik geen trek hebt in die geweldige service lijnen per telefoon, waarbij je bedankt wordt voor het bellen maar vervolgens wel 10 minuten in de wacht wordt gegooid! Daarnaast is er een tijdverschil, dus zou ik 's nachts moeten bellen om resultaat te boeken. Mijn ouders vangen BOT, uit privacy overweging worden geen mededelingen gedaan ...... Zij ontvangen een mailadres voor mij, waarvoor de periode van beantwoorden max. 24h zou moeten zijn. Jammer, maar ook op dit mailadres tot op heden geen antwoord.

Uiteindelijk besluit ik zelf in de telefoon te klimmen. Ik zet mijn wekker vroeg, heb van te voren een Internetcafe uitgezocht (dat ook 's nachts open is) en dwaal in alle vroegte in Nicaragua over straat. Op weg naar een gesprek met HollandVisa. Even had ik getwijfeld het Internationale nummer voor verlies en diefstal te bellen, maar vond dat bij nader inzien toch iets te crimineel (zoiets doe je niet, voor een kaart die niet werkt).

Van mijn ouders ontvang ik een 'speciaal nummer', zodat ik niet vanuit Midden Amerika in de wacht wordt gegooid. En inderdaad de telefoon wordt direct opgenomen. In Nederland een opvallende gebeurtenis. Echter mijn probleem hoort (jammer genoeg) niet op dit nummer thuis en de mevrouw verbindt me binnen 2 sec. door naar de 'klantenSERVICE' (zoek het woord 'service' op in de dikke Van Dale!). En jawel!, hier geldt een wachttijd van meer dan 5 minuten. Het doet ze wel heel erg spijten zegt het bandje. Intussen krijg ik de hele Nederlandse top 40 te horen (ben dus helemaal op de hoogte :)) Na 10 miuten (!!) ben ik aan de beurt. Ik leg mijn probleem op tafel en wacht rustig af. De mevrouw aan de andere kant zoekt mijn gegegevens erbij en komt tot de conclusie dat er niets met mijn kaart aan de hand kan zijn. 'Toch wel', vertel ik haar en druk haar op het hart goed te kijken! Ik vertel haar dat het in Nicaragua ook niet lukt geld op te nemen aan de balie bij een bank, dus dat het handig zou zijn als de kaart functioneert. De mevrouw gaat overleggen met een collega en gooit me wederom in de wacht, voorzien van krijsende muziek die ik nog niet had gehoord.

Na een minuut krijg ik de bevestiging dat er met mijn kaart echt niets mis is. Het antwoord op mijn vraag waarom de kaart het nu niet doet en vorig jaar wel, moet ze me schuldig blijven. De mevrouw wenst meneer Van Elzakker alsnog een fijne vakantie (netjes zoals door haar baas aangeleerd is) en vraagt of ze verder nog iets kan doen. Ze voegt eraan toe dat HollandVisa best wat extra geld op mijn betaalrekening kan storten. Maar ja, ik belde niet omdat ik geen geld op mijn rekening heb en ook niet om de NL top 40 te horen. Ik belde met het Internationale bedrijf HollandVisa (dat alleen maandag t/m vrijdag en op zaterdag ochtend bereikbaar is), omdat mijn kaart niet werkt!

De mevrouw zegt: "Tja, erg lastig voor u en dat in uw vakantie!", "Alsnog een fijne vakantie meneer Van Elzakker" en de verbinding wordt verbroken ..... Wil je ook zo'n kaart? http://www.hollandvisa.nl/

Een dag later lukte het om geld op te nemen met de bewuste kaart bij een geldautomaat :)

Nicaragua - San Juan del Sur 07-09-08

Vandaag ben ik aangekomen in San Juan del Sur in het zuiden van Nicaragua - nabij de grens met Costa Rica. Zie foto, woorden even overbodig denk ik ?!

Nicaragua - Chinandega 05 & 06-09-08

Vandaag ben ik aangekomen in Chinadega (Noord West Nicaragua), dit is denk ik wel één van de warmste plaatsen van Nicaragua! Zelfs inwoners uit de hoofdstad Managua vinden het hier warm, dus dat zegt wel wat!

Onderweg zie ik een aasgier, zo´n 10 jaar geleden zat de stad Esteli er vol mee en zag je op iedere hoek van de straat een rijtje aasgieren op een dak van een huis zitten. Wellicht heeft het ermee te maken dat het regentijd is, maar wel opvallend dat die beesten niet meer in de straten voorkomen.

Een andere verandering is de vermelding van ´gehandicapten vervoer´ op vrijwel iedere openbare bus. Voor een Nederlander niet vreemd, maar wel als je de situatie hier kent. Uberhaupt het gebruik van een rolstoel in de straten en stoepen van Midden Amerika, met soms wel verhogingen van 0,5 meter of meer! Omdat ik nergens een verlaging of lift in een bus zag, was ik benieuwd hoe een rolstoel de bus in zou moeten komen. Enfin, onderweg was het dan tóch zover ... ik mocht het mee maken. Ik zat in een oude Amerikaanse Schoolbus (je weet wel die grote gele uit Amerikaanse films), achterin de bus wordt de deur opgegooid en de 2e busman (er zit hier min. 2 man personeel op iedere bus) trekt de rolstoel incl. patient (!) zo naar boven. Om je een beeld te geven; een oude Amerikaanse schoolbus is wel een meter hoog. Iedereen maakt plaats. Die domme Hollander begreep er natuurlijk weer niets van, dus moest even worden verwijderd uit het gangpad, zodat vervolgens de rolstoel achterin de bus kon staan.

Het was deze ochtend vroeg op, want om 06.30h vertrok de bus richting Leon (de 2e grootste stad van Niacaragua). Onderweg een overstap naar Chinandega, uiteindelijk heb ik er zo´n 4 uur overgedaan. Er was (wederom) een hartelijk welkom in Chinandega. Sinds enkele weken woont de familie Grootjen - Pastora uit Halsteren/ Bergen op Zoom hier, zij zijn voorgoed in Nicaragua gaan wonen. Dat is even vreemd als je elkaar voor het laatst in Nederland hebt gezien. Het was even wennen om Nederlands te praten ... Na de nodige handjes schudden en een kop koffie hebben we het stuk land bekeken, dat Rob en Alica hier hebben gekocht. Zij gaan hier een huis bouwen. Intussen regent het onophoudelijk.

Ik wil graag het National Park 'Vulkaan Cosiguina' bezoeken met bijbehorende Mangrove bossen. Dit zijn de grootste mangrove bossen van Midden Amerika en moeten dus wel erg prachtig zijn :) Na een ochtendje speurwerk blijkt dit toch 'een brug te ver te zijn' . Op dit moment is het regentijd in Nicaragua (t/m Oktober) hierdoor zijn de wegen naar het Nationaal Park zeer slecht begaanbaar en is er altijd weer een kans dat je ergens strandt ..... Dit kan ik dus beter op een moment plannen in de droge tijd. Ik wil nog veel zien; de Caribien van Costa Rica en Panama, dit laatste is vele dagen reizen. Mede ook omdat de vliegtickets erg duur zijn en je dus afhankelijk bent van de (tica)bus. Ik besluit morgen (07 september) door te reizen naar San Juan del Sur; het Zuid-Westen van Nicaragua gelegen tegen de grens met Costa Rica.

Het verblijf in Chinandega was aangenaam. Via deze weg; familie Pastora en familie Grootjen heel erg bedankt voor de gastvrijheid. Gisterenavond heerlijk piza gegeten met de hele familie!

Mbt de vragen, die me bereiken over de nodige orkanen. Buiten de regen heb ik hier geen last van noodweer, dus alles onder controle :)

Nicaragua - Esteli 04-09-08

Toch nog een dag Esteli. Het ´programma´ was te veel om één dag af te kunnen ronden, daarnaast vertrekt de bus richting Chinandega om 6.30h in de ochtend! Op het laatste moment heb ik dus besloten er nog een dag aan vast te plakken. Vanochtend en bezoek gebracht aan ´Insfop´: De organisatie waar ik in 1997 stage heb gelopen. De ontvangst was hartelijk en leuk!

Nu zit ik te wachten op een ´afscheidslunch´ samen met de familie van Carold. Je kunt meer lezen over Carold op de pagina ´projecten´, op mijn site. Wat opvalt in Midden Amerika is het bewustzijn van energie. De spaarlamp doet zijn intrede, de stoplichten worden vervangen door exemplaren met LED-verlichting en de brandstofprijzen stijgen ook hier de pan uit. Sommige taxi chauffeurs gaan tot in het extreme en zetten voor ieder rood stoplicht de motor uit, om vervolgens bij dreigend groen licht de motor weer snel te starten (Vlg mij kost dit meer brandstof?). Ook de vliegtickets voor binnenlandsevluchten stijgen explosief. Verder is het dagelijksleven voor mij hier goed te betalen, al kan ik me voorstellen dat het voor lokale mensen dubbeltjes draaien is. De huidige regering mag nog twee jaar en dan zijn er nieuwe verkiezingen. Voordat de huidige regering aan de macht kwam kende Nicaragua een Liberale regering, nu zijn het (wederom) ´De Sandinisten´, die de dienst uit maken. De huidige regering is gericht op de armen. Echte tevredenheid over de huidige regering verneem ik niet, men kijkt uit naar de volgende verkiezingen, al gaat de helft van de mensen niet stemmen. Men weet gewoon niet hoe het werkt of men gelooft er niet in en denkt dat de corruptie hun lot bepaalt. Tóch bespeur ik bij de mensen meer betrokkenheid en een idee waar men heen wil met het land. Vanochtend kwam en Nicaraguaan naar me toe met de vraag welke talen ik sprak. Hij had mij met Carold Spaans en Engels horen spreken. Hij was stomverbaasd toen ik vertelde een Hollander te zijn en Nederlands mijn moedertaal is. Een gesprek dat tien jaar geleden ondenkbaar was. Simpelweg omdat de mensen de meerwaarde van Internationalisering niet inzagen.

Ik zie dat het tijd is om te lunchen!
Hasta Luego!

Esteli-Nicaragua 31-08-08/ 03-09-08

Intussen heel wat bezoekjes in Esteli afgelegd en iedereen weer zo´n beetje gezien.
Een Nicaraguaanse verjaardag meegemaakt, een middag naar een (nieuw) toersistisch plekje geweest in de bergen en genoten van het uizicht (met uitzicht op de vulkanen). Een ontbijt gehad met Zwitserse (!) kaas en ook nu schenken ze in Nicaragua de lekkerste Arabica koffie ter wereld! (Voorheen kon ik van de koffiebereiding in Nicaragua weinig maken)

Er vallen me steeds meer veranderingen (verbeteringen) op; het aantal straatkinderen is stukken minder (hier vrijwel verdwenen), kinderen gaan naar school, vrijwel alle straten zijn/ worden verhard en het aantal (Westerse) horeca gelegenheden neemt explosief toe. Gisteren de was gedaan/ laten doen en de dag afgesloten met een Mexicaanse maaltijd.

Vandaag de dag van morgen regelen; dan ga ik richting Chinandega (Noord West Nicaragua).

Op het middaguur is het hier onaangenaam (verstikkend) warm, om opgevolgd te worden door een flinke regen-/ onweersbui.