Ik had zo juist een berichtje geschreven, maar o.e.a reden is het ´verdwenen´.
Nogmaals: De oversteek naar Panama ging voorspoedig. Ik had al veel ´bijzonders´over deze grensovergang gehoord, maar de verhalen blijken werkelijkheid te zijn. Je steekt, d.m.v. een gammele brug, een rivier over van CR naar Panama en je bent de grens gepasseerd! Geen tascontrole, zelfs geen Dollar ´toeristen belasting´. De overgang CR - Nicaragua ding ook voorspoedig, maar duurde tóch altijd nog 1,5 uur. Tot voor twee jaar was Bocas del Torro moeilijk bereikbaar, maar sinds enkele jaren is daar verandering in gekomen. Bij de grens wordt je opgewacht en met z´n allen in een mini-busje gepropt, vervolgens wordt er 10 Dollar van je losgepeuterd. Na deze rit, wordt iedereen uit het busje in een bootje gepropt (Bocas is immers alleen per boot of door de lucht bereikbaar) en na een vaartocht van een klein uur kom je aan in ´The place to be´; BOCAS DEL TORRO in Panama.
Langzaam maar zeker krijg ik meer ´hoogte´ van Panama. In eerste instantie vroeg ik me af wat Panama, naast HÉT kanaal, meer te bieden had in vergelijking met bijvoorbeeld Nicaragua en/ of Costa Rica. De ´uitdrukking´ van de mensen in Panama is duidelijk anders, i.v.m bijvoorbeeld Tico´s of Nica´s, de gelaatstrekken vind ik wat weg hebben van mensen uit Guatemala en/ of Peru. De taal is ´van alles door elkaar´, een zin bevat in ieder geval Engelse en Spaanse woorden. De vraag kan in het Spaans zijn en het antwoord in het Engels! Soms lastig, omdat je jezelf niet kunt focussen op het gebruik van één taal. Je wisselt de gehele dag tussen 2 talen. Panama kent geen ´eigen´ (brief)geld, maar slechts enkele munten (Boledas) zonder waardevermelding op de munt zelf. Betaalmiddel is hier (sinds 1920) de Amerikaanse Dollar en die kent (op dit moment) één probleem; de Dollar is niets waard. De meeste artikelen worden afgerond op een Dollar (zowel naar beneden als naar boven). Op zich merkwaardig, gezien de gemiddelde verdiensten in de landen van Midden Amerika (is slechts een fractie i.v.m bijv. Nederland). Dit maakt Panama behoorlijk duur. Voor de Europese toeristen is het te betalen, doordat de Euro meer waard is dan de Dollar, maar de prijzen gaan tóch aardig ´richting´ Europees niveau!
Verder valt hier weinig te plannen, want dat komt toch niet uit :( De wachttijd in een restaurant (na opname van de bestelling) is zo´n 50 minuten (ik heb het opgenomen). Intussen heb ik ook daar wat op gevonden: Je plaatst de bestelling, neemt wat te drinken, ga je mail checken in een internetcafe, doet wat boodschappen in de stad, loopt nog even langs je hotel en gaat vervolgesn weer naar het desbetreffende restaurant. Je geeft aan dat je er ´weer´ bent, bestelt nog wat te drinken en na zo´n 15 minuten verschijnt het eerste bord. Dit hoeft niet altijd het voorgerecht te zijn :) Met regelmaat komt alles door elkaar (of in één keer) op tafel.
De natuur van Panama is schitterend en minder ´aangetast/ belast´ i.v.m bijv. Costa Rica. Met name het leven in zee is geweldig: dolfijnen en vissen het springt allemaal zomaar om je bootje heen ..... Bocas del Toro is sinds twee jaar behoorlijk toeristisch geworden. Bocas ligt op een eiland. Het gebied bestaat uit meerdere eilanden, vergelijk het met de Waddeneilanden. Je kunt met een watertaxi (bootje) van het ene eiland naar het andere eiland gebracht worden. Je vaart dus van het ene Bounty strand naar het andere Bounty Strand. De eilanden kennen parelwitte stranden, allen omgeven door koraal en regenwoud. Ik ben er twee dagen geweest en volgens mij heb je dan een aardige indruk. In een uur of twee loop je zo ieder eiland rond en als je één eiland gezien hebt, dan heb je ze eigenlijk ook wel allemaal gezien :) Enfin, leuk en schitterend om gezien te hebben, maar ik vraag me af of het in de toekomst nog ´The place to be´ zal zijn .....
Morgen met een binnenlandse vlucht (Air Panama) naar Panama City; op naar het Panama Kanaal!
Nogmaals: De oversteek naar Panama ging voorspoedig. Ik had al veel ´bijzonders´over deze grensovergang gehoord, maar de verhalen blijken werkelijkheid te zijn. Je steekt, d.m.v. een gammele brug, een rivier over van CR naar Panama en je bent de grens gepasseerd! Geen tascontrole, zelfs geen Dollar ´toeristen belasting´. De overgang CR - Nicaragua ding ook voorspoedig, maar duurde tóch altijd nog 1,5 uur. Tot voor twee jaar was Bocas del Torro moeilijk bereikbaar, maar sinds enkele jaren is daar verandering in gekomen. Bij de grens wordt je opgewacht en met z´n allen in een mini-busje gepropt, vervolgens wordt er 10 Dollar van je losgepeuterd. Na deze rit, wordt iedereen uit het busje in een bootje gepropt (Bocas is immers alleen per boot of door de lucht bereikbaar) en na een vaartocht van een klein uur kom je aan in ´The place to be´; BOCAS DEL TORRO in Panama.
Langzaam maar zeker krijg ik meer ´hoogte´ van Panama. In eerste instantie vroeg ik me af wat Panama, naast HÉT kanaal, meer te bieden had in vergelijking met bijvoorbeeld Nicaragua en/ of Costa Rica. De ´uitdrukking´ van de mensen in Panama is duidelijk anders, i.v.m bijvoorbeeld Tico´s of Nica´s, de gelaatstrekken vind ik wat weg hebben van mensen uit Guatemala en/ of Peru. De taal is ´van alles door elkaar´, een zin bevat in ieder geval Engelse en Spaanse woorden. De vraag kan in het Spaans zijn en het antwoord in het Engels! Soms lastig, omdat je jezelf niet kunt focussen op het gebruik van één taal. Je wisselt de gehele dag tussen 2 talen. Panama kent geen ´eigen´ (brief)geld, maar slechts enkele munten (Boledas) zonder waardevermelding op de munt zelf. Betaalmiddel is hier (sinds 1920) de Amerikaanse Dollar en die kent (op dit moment) één probleem; de Dollar is niets waard. De meeste artikelen worden afgerond op een Dollar (zowel naar beneden als naar boven). Op zich merkwaardig, gezien de gemiddelde verdiensten in de landen van Midden Amerika (is slechts een fractie i.v.m bijv. Nederland). Dit maakt Panama behoorlijk duur. Voor de Europese toeristen is het te betalen, doordat de Euro meer waard is dan de Dollar, maar de prijzen gaan tóch aardig ´richting´ Europees niveau!
Verder valt hier weinig te plannen, want dat komt toch niet uit :( De wachttijd in een restaurant (na opname van de bestelling) is zo´n 50 minuten (ik heb het opgenomen). Intussen heb ik ook daar wat op gevonden: Je plaatst de bestelling, neemt wat te drinken, ga je mail checken in een internetcafe, doet wat boodschappen in de stad, loopt nog even langs je hotel en gaat vervolgesn weer naar het desbetreffende restaurant. Je geeft aan dat je er ´weer´ bent, bestelt nog wat te drinken en na zo´n 15 minuten verschijnt het eerste bord. Dit hoeft niet altijd het voorgerecht te zijn :) Met regelmaat komt alles door elkaar (of in één keer) op tafel.
De natuur van Panama is schitterend en minder ´aangetast/ belast´ i.v.m bijv. Costa Rica. Met name het leven in zee is geweldig: dolfijnen en vissen het springt allemaal zomaar om je bootje heen ..... Bocas del Toro is sinds twee jaar behoorlijk toeristisch geworden. Bocas ligt op een eiland. Het gebied bestaat uit meerdere eilanden, vergelijk het met de Waddeneilanden. Je kunt met een watertaxi (bootje) van het ene eiland naar het andere eiland gebracht worden. Je vaart dus van het ene Bounty strand naar het andere Bounty Strand. De eilanden kennen parelwitte stranden, allen omgeven door koraal en regenwoud. Ik ben er twee dagen geweest en volgens mij heb je dan een aardige indruk. In een uur of twee loop je zo ieder eiland rond en als je één eiland gezien hebt, dan heb je ze eigenlijk ook wel allemaal gezien :) Enfin, leuk en schitterend om gezien te hebben, maar ik vraag me af of het in de toekomst nog ´The place to be´ zal zijn .....
Morgen met een binnenlandse vlucht (Air Panama) naar Panama City; op naar het Panama Kanaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten